جورج اورول

در سال ۱۹۴۶، یک سال پس از انتشار نوشته بسیار پرطرفدارش «مزرعه حیوانات» مقاله‌ای نوشت با نام «چرا من می‌نویسم؟». جورج اورول در آن مقاله مواجهه‌اش را در استفاده از ادبیات توضیح داد:

«آنچه من در ده سال گذشته در نظر داشتم آن بود که نوشته سیاسی را به یک هنر بدل کنم. نقطه آغاز نوشته من همواره یک احساس تعلق و حسی از بی‌عدالتی است. زمانی که من مشغول به نوشتن می‌شوم به خودم نمی‌گویم که قرار است یک قطعه ادبی خلق کنم، بلکه می‌نویسم چرا که دروغی را حس می‌کنم که نیاز است افشا شود یا حقیقتی را می‌بینم که می‌خواهم توجه افراد را به آن جلب کنم. دغدغه نخستین من آن است که افراد را به گوش دادن فرا بخوانم.»

فعالیت های نویسنده

جورج اورول از ۸ سالگی وارد مدرسه‌ای دولتی شد و آغاز به درس خواندن کرد اما با وجود آنکه برنامه‌ ریزی خانواده‌اش در راستای تربیت او به یک حقوقدان و یا عالم دینی بود، او علیه ارزش‌ های مدارس دولتی انگلیسی قیام کرد و به دانشگاه نرفت. در عوض اورول یک مدت به عنوان پلیس دولت انگلیس خدمت‌ کرد و پس از آن یک نویسنده روشنفکر شد.

او در یک کتابفروشی کار می‌کرد و در برخی موارد به ویراستاری کتاب‌ های دیگران نیز می‌پرداخت و بعد از مدتی آغاز به نوشتن کرد. با وجود آنکه جورج اورول در اوایل از سویه‌ای روشنفکرانه برخوردار بود و مانند باقی روشنفکران دورانش نسبت به افراد معمول جامعه نگاهی فرادستی داشت، بعدها نگرشش تغییر کرد.

او حتی مدافع سرسخت زندگی افراد معمولی بود؛ زندگی کسانی که وسایل خاصی ندارند، در شغل‌ های عادی کار می‌کنند و عشق، اهمیت به دیگران، دلسوزی، کار و لذت بردن از مفاهیم اصلی زندگی آنهاست. از نگاه اورول آن‌ چیزی که اهمیت دارد و زیباست، تجملات و رخدادهای بزرگ نیست بلکه زندگی‌های خردی است که پشت پرده این رخدادها جریان دارد.

جورج اورول در «جاده به سوی ویگان پیر» که در سال ۱۹۳۷نوشت، به این نتیجه رسید که یک جمع متوسط در یک روستای کوچک، عقل و شعور بیشتری به نسبت کابینه بریتانیا و یا هیئت مدیره دانشگاه آکسفورد دارند.

آثار معروف اورول

دو اثر پرطرفدار جورج اورول، «۱۹۸۴» و «مزرعه حیوانات»، تنها بخش کوچکی از تجربیات و تحولات نظری اورول را شامل می‌شوند. او این دو کتاب را در پنج سال آخر عمرش نوشت. این دو کتاب تا امروز نیز مورد توجه شمار زیادی از خوانندگان قرار دارند و بسیاری از افراد مفاهیم سیاسی نهفته در این دو اثر را تا به امروز نیز کارآ می‌دانند.

«۱۹۸۴» در زمانی نگاشته شد که عمده افراد استبداد را در قالب حکومت‌های دیکتاتوری دنبال می‌کردند، اورول اما در این نوشته اذعان می‌کند که چگونه قدرت بی‌آنکه خونی بریزد اذهان عمومی را از طریق رسانه‌ها و سیاست‌های فرهنگی در دست می‌گیرد و بی‌آنکه در ظاهر نشان دهد، سمت و سویی واحد برای افراد یک جامعه تعریف می‌کند.

جورج اورول به ظرفیت‌ های دیکتاتوری دولت‌های دموکرات توجه می‌کند و همین مساله است که این اثر را تا به امروز زنده نگاه داشته است. نوشته کوتاه اما پرطرفدار اورول، «مزرعه حیوانات» نیز یک نوشته سیاسی است. این کتاب در قالبی استعاری و با خلق شخصیت‌های حیوانی در عوض شخصیت‌های انسانی، سعی دارد بیان کند که چگونه انقلاب‌های آزادی‌بخش پس از آنکه به پیروزی می‌رسند و قدرت را در دست می‌گیرند، خود بدل به یک دیکتاتوری می‌شوند.

این نظریه بارها توسط جامعه‌ شناسان و تحلیل‌گران سیاسی مختلف مطرح شده است، اما می‌توان ادعا کرد که نوشته کوتاه اورول با قالب تخیلی خود بیش از هر اثر دیگری توانسته است این مفهوم را به عموم مردم منتقل کند. این اتفاق تاییدی است بر انتظاری که اورول از هنر و خصوصا نویسندگی داشته است.

سبک نویسنده

یکی از مضامین اصلی در کتاب های جورج اورول نقد اجتماعی است. جورج اورول تنها در سبک زندگی خود با نظام سرمایه‌داری و امپریالیستی مخالفت نمی‌کرد، بلکه ایده‌های خود را در کنش‌های سیاسی‌اش نیز مطرح می‌کرد.

او در ابتدا خود را آنارشیست می‌نامید، اما در دهه‌ی 1930 خود را به عنوان یک سوسیالیست معرفی کرد و تا پایان زندگی یک سوسیالیست باقی ماند.

جورج اورول کتاب های تأثیرگذار بسیاری نوشته است. کتاب‌های او علاوه‌بر اهمیت ادبی، از نظر سیاسی و تاریخی نیز قابل بررسی هستند.

جورج اورول در سال ۱۹۵۰، در حالی که تنها ۴۷ سال داشت در لندن از دنیا رفت.