خیانت انیشتین

در آخر باید چه کرد تماشاچی بود و یا دست به کار شد؟
اگر در سکوت بنشینیم و کاری نکنیم کسی تضمین می‌کند که اوضاع بدتر نمی‌شود؟
و اگر کاری کنیم چه کسی از صد در صدیِ عاقبت خیر کارمان خبر دارد؟
باید لوله کش شد و به سایه‌ی امن روزمرگی پناه برد؟
گیرم که کاری نکردیم ولی آیا همه دست به سینه می‌نشینند و تماشا می‌کنند؟ وقتی جنگ نمی‌تواند جلوی غارت و استعمار و ظلم را بگیرد سکوت می‌تواند؟
ولی سوال مهمتر این است اگر نیت خیرمان به نتیجه‌ی شر منتهی شد چه؟
از کجا باید فهمید؟از کجا باید دانست؟
اگر چیزی ظاهر خیر دارد و باطن شر، شر است و به عکس؛ پس انسان با این همه علوم هنوز قادر به تشخیص خیر و شر نیست چون فقط ظاهر را می‌بیند.
چه بسا اگر آدمی فقط ظاهربین نبود…
و یک سوال دیگر چه کسی از باطن همه‌‌چیز خبر دارد تا بالاخره انسان به صلح، آرامش، امنیت وخیر کامل برسد؟