چراغها را من خاموش می کنم

دانلود کتاب چراغها را من خاموش می کنم

کتاب چراغها را من خاموش می کنم که بیش از 88 بار تجدید چاپ شده است، اثر نویسنده ‌ای به‌ نام زويا پيرزاد است.

رمان حاضر يک اثر رئاليستي است. به کلاريس فرديتي بخشيده که خاص زنان است. در وهله اول به عنوان راوي اول شخص از نمود بيشتري نسبت به ديگر شخصيتها برخوردار است. حتي از نويسنده مهمتر جلوه کرده. گرچه پيرزاد در خلق شخصبيت کلاريس موفق بوده.

نکته جالب اين که پيرزاد براي برون فکنی های کلاريس از خود کلاريس استفاده مي کند. از بعد روان شناختي اثر پيرزاد به ساختار دروني نظر دارد. نويسنده خواننده را به روان شخصيت ها مي برد. کلاريس از لحاظ درونيات زن ديروز جامعه نيست، اهل مطالعه است. در برخوردهای اجتماعی و روابط آزاد است، اما از اعتماد به نفس برخوردار نيست.

خلاصه کتاب

نویسنده‌ی کتاب چراغها را من خاموش می کنم در پرداختن به جزئیات، به‌قدری هنرمندانه عمل کرده است که تنها خواندن تمام‌ و کمال کتاب است که ما را در جریان جزئیات زندگی کلاریس، خستگی و روزمرگی‌ هایی که به دلش چنگ می‌زند، قرار می‌دهد. این رمان درمورد زندگی چند خانواده‌ی ارمنی ساکن آبادان در دهه‌ی ۴۰ است. قصه از زبان زن خانه‌داری به‌ نام کلاریس روايت می‌شود.

کلاريس در اين قصه، روزمرگی هايش، روابط خانوادگی و يک‌نواختی زندگی‌ای را که هر زن خانه‌ داری با آن دست‌ و پنجه نرم می‌کند، روایت می‌کند. در خلال روایت این روزمرگی‌های ملال‌آور، کلاريس، قصه‌ی سه خانواده‌ی ديگر را که با آنها در ارتباط است، بازگو می‌کند.

نقطه‌ی عطف داستان با آمدن اميل و دخترش امیلی و مادر پیرش به خانه‌ای در همسايگی آنها آغاز می‌شود و داستان را وارد مرحله‌ی جدید و پرکششی می‌کند.  زويا پيرزاد در کتاب چراغها را من خاموش می کنم جزئيات يک زندگی و پيچيدگی‌های ذهنی يک زن را به‌تصوير کشيده است. زبان ساده، نثر روان و هنرمندی در انتقال احساس زنانگی و فرازونشيب‌های زندگی زنانه، اين کتاب را ملموس و محبوب کرده است.

بخشی از کتاب

آرمن نگاه به سقف پرسید: «تو و پدر قبل از اینکه عروسی کنید عاشق هم شدید؟» هول شدم، سؤال ناگهانی، رفتار پیش‌بینی نشده و هر چیزی که از قبل خودم را برایش آماده نکرده بودم، دستپاچه‌ام می‌کرد و آرمن خدای این کارها بود. حالا به سقف زل زده بود و منتظر جواب من بود. پا شدم و کنار پنجره ایستادم. یاد روزهای گذشته‌ام افتادم که دبیر جبر قرار نبود از من درس بپرسد و پرسیده بود و بلد نبودم معادله‌ی روی تخته سیاه را حل کنم.

نگاه‌های همکلاسی‌ها را پشت سرم حس می‌کردم و از زیر چشم دبیر ریاضیات را می‌دیدم که بی‌حوصله و منتظر با انگشت روی میز ضرب یورتمه گرفته بود. خیس عرق بودم و قلبم به‌شدت توی دلم می‌زد. می‌گفتم خدایا کمکم کن این لحظه‌ها را زود بگذرانم… چشم به درخت کُنار و پشت به پسرم گفتم: «من هم مثل تو از ریاضی خوشم نمی‌اومد»

سبک نگارش نویسنده

زویا پیرزاد در رمان چراغها را من خاموش می کنم، بیشترِ توجه خود را به زنان و مادرانی معطوف کرده که حضورشان در کنار اعضای خانواده و دوستان حکم وظيفه را پیدا کرده است. همه از چنین زنانی انتظار دارند و آنها به‌تنهايی بار مسئوليت زندگی را بر دوش می‌کشند. همچنین گاهی حضورشان به‌عنوان يک فرد، مستقل از همسر يا مادربودن، فراموش می‌شود.

این مسئله آنقدر بديهی است که حتی خود ما نیز در طول قصه بارها نام کلاریس را از خاطر می‌بریم. کتاب حاضر به زبان‌های آلمانی، ترکی، یونانی، چینی، فرانسوی، انگلیسی و نروژی هم ترجمه شده‌ است. کتاب چراغها را من خاموش می کنم برنده‌ی جوایز بهترین رمان سال ۱۳۸۰ پکا، بهترین رمان سال ۱۳۸۰ بنیاد هوشنگ گلشیری، لوح تقدیر از نخستین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی یلدا و بهترین رمان در بیستمین دوره‌ی کتاب سال شده‌ است.

کتاب چراغها را من خاموش می کنم برای تمام زنان و مادرانی است که به‌ خاطر عشق به خانواده آن‌قدر خود را غرق در مسائل زندگی روزمره کرده‌اند که گویا به فراموشی سپرده شده‌اند؛ زنانی که بعد از مدتی، خانواده، مصلحت‌های خانوادگی و احساسات اعضای خانواده بیشتر از خودشان مهم می‌شود.

نقد کتاب چراغها را من خاموش می کنم

پيرزاد به نيمه هاي پنهان شخصيت ها علاقه دارد. رمان چراغها را من خاموش مي کنم هم رويکرد ديگري از مضمون هاي آشناي اجتماعيست که با پيرنگي از احساسات و درونيات کلاريس شکل مي گيرد. داستان از منظر اول شخص روايت مي شود. خواننده پا به پاي او حرکت مي کند و با خانواده و دوستان و همسايه ها که هر کدام در شکل بندي اثر نقش دارند، آشنا مي شود.

خانواده کلاريس در بوارده هستند. کلاريس شخصيت محوري رمان زني حساس و شکننده است. سايه اش بر رمان گسترده است. از بي تفاوتي اطرافيان رنج مي برد. دنياي کلاريس با دنياي ديگر زنان داستان فرق مي کند. او زخم هایی را بر روح دارد. در صحنه زندگي و اجتماعي خود را نااميد مي بيند. حقارت را تحمل نمي کند. مادري که مي خواهد فرزندانش را با عشق و علاقه بزرگ کند کوشش ميکند محيط خانه امن باشد.

کلاريس زني گوشه نشين است که نگران خانواده و بچه هاست. بيشتر در آشپزخانه ديده مي شود. از خودش غافل مانده. کلاريس نسخه ي دوم مادرش است. او از فرديت ملموسي برخوردار است. گاه با ارجاع به ديگران خود را معني ميکند. در رابطه با دوستان و خانواده دچار سر در گمي مي شود. در خلال سالها زندگي به نتايج تلخ مي رسد. اينجاست که کلاريس از خود مي گريزد. ترس و تنهایی و شکندگي کلاريس مانند اليزا آلن در داستان گلهاي داودي اثر جان اشتاين بک است.

سايه کلاريس در رمان چراغها را من خاموش می کنم گسترده است. او در چند قدمي تناقض هاست. با تمام مشکلاتش در قله هرم و زنان ديگر در طبقات زيرين اين هرم هستند. در مقابل مادر و يا خواهر و آرتوش رفتار تخريبي مي گيرد. گاه صورتک خنداني به چهره مي زند. مهربان و يا فضول و يا ايرادگير در نشان دادن هويت و درونيات و اضطراب ها و دلتنگيها و افکار او موثر است. هميشه از خودش ميپرسد چکار کرده؟ کجا را گرفته؟ چرا کسي از من نمي پرسد تو چه مي خواهي؟ به چه فکر ميکنی؟

جزییاتی که نویسنده در کتاب چراغها را من خاموش می کنم به آن پرداخته ساده اما جالب‌اند و برای خواننده هیچ خسته کننده نیست.

کتاب های پیشنهادی

• دخترک کبریت فروش
• آتش خاموش
• سیزده نفر سر میز شام

تعداد بازدید: 9,470 بار

عنوان کتاب: چراغ ها را من خاموش می کنم

جز برترین آثار داستانی ایران

برنده ی جایزه ی بهترین رمان سال 1381 از بنیاد گلشیری

برنده ی جایزه ی بهترین رمان مهرگان ادب 1380

نویسنده: زویا پیرزاد

تعداد صفحات کتاب: 211 صفحه

زبان کتاب: فارسی

حجم فایل: 16.27 مگابایت

نوع فایل: PDF (ZIP)

منبع: شهرکتاب