بیگانه ای در دهکده

مارک تواین در کتاب بیگانه ای در دهکده ، در قالب داستانی خیالی، ماجرای ورود شیطان را به دهکده‌ای دورافتاده در اتریش ترسیم می‌کند؛ دهکده‌ای که مردم آن اعتقادات مذهبی‌ محکمی دارند، اما شیطان به سادگی‌ بین آنها راه پیدا می‌کند. پسربچه‌ای که با عنوان شیطان وارد دهکده شده، اولین جنایت خود را مقابل سه کودک از اهالی آنجا مرتکب می‌شود، اما هیچ‌‎کدام از کودکان قادر به انجام واکنشی نیستند و به گفته‌ی راوی که یکی از کودکان است، آنقدر شیفته‌ی زیبایی سرمست‌کننده‌ی او می‌شوند که اعمال شیطانی وی را نادیده می‌‌گیرند.

شیطان به این وسیله، به مردم شهر نزدیک می‌شود و سعی‌ می‌کند با روش‌های خود، زندگی‌ مردم دهکده را تغییر دهد و مسیر زندگی‌ آنها را عوض کند. تنها این سه کودک داستان، از هویت اصلی این بیگانه خبر دارند و در هر صحنه، ناظر اصل ماجرا هستند. برخورد شیطان با اهالی دهکده، بسیار سیاستمدارانه است. جنایاتی که شیطان بی‌محابا انجام می‌دهد، به ناگاه کمک‌های پیش‌بینی‌‌نشده‌ای هم به ساکنان می‌کند و همین رفتارهای متناقض است که راه را بر واکنش قطعی اهالی دهکده دربرابر شیطان می‌بندد. مارک تواین در این رمان، از تمام توانایی‌ خود برای روایت داستانی همه‌خوان و در عین حال سرشار از مضامین پیچیده‌ی فلسفی، مذهبی و اجتماعی بهره می‌گیرد.

داستان رمان بیگانه ای در دهکده درباره ورود فرشته‌ای است به نام شیطان به دهکده‌ای دور افتاده در اتریش است.دهکده‌ای که مردم آن اعتقادات مذهبی‌ و تعصّبات قوی‌ای دارند اما با اینهمه شیطان به سادگی‌ بین آنها راه پیدا می‌کند و با ۳ پسر بچه از اهالی دهکده دوست میشود و از طریق آنها به مردم شهر نزدیک میشود و سعی‌ می‌کند به روش خود مثل دیوانه کردن و کشتن و… زندگی‌ مردم دهکده را بهبود ببخشد و مسیر زندگی‌ آنهارا عوض کند. شیطان ۳ پسر بچه را از بعد زمان و مکان عبور میدهد،آنهارا به راحتی‌ از کشوری به کشور دیگر و از قاره‌ای به قاره ای دیگر میبرد،گذشته و آینده را پیش چشمهای آنها مجسم می‌کند.

و عقیده دارد که “قوه تمیز اخلاقی‌” انسان باعث شده او از حیوان هم پست تر باشد و همین قوه است که باعث میشود انسان کارهایی مثل شکنجه و آزار هم نوعان خود را انجام دهد و انسان در اکثر مواقع قادر به تشخیص راست و غلط نیست. در نهایت بعد از اینکه مسیر زندگی‌ افراد زیادی را به روش خود اصلاح می‌کند دیدار‌هایش را با ۳ پسر بچه کم می‌کند و  به آنها می‌گوید که باید برای همیشه آنها را ترک کند و آنهارا با زندگی‌ خودشان تنها بگذارد،زندگی‌‌ای که فقط زاییده تفکر انسان است و به اعتقاد او هیچ چیز واقعی نیست ،نه جهانی‌ هست نه نوع بشری  نه حیات دنیوی و نه بهشت و دوزخی،و انسان اندیشه ای بی‌ سرانجام و بیهوده و لامکان است که تنها در ابدیت خالی‌ سرگردان است…!

 هنوز در آن سرزمین ادامه داشت و آن طور که معلوم می شد خیال داشت تا ابدالدهر نیز ادامه یابد. بعضی ها که حتی عقربه زمان را قرن ها به عقب برمی گردانند، می گفتند اگر وضع فکری و روحی مردم را ملاک قضاوت قرار دهیم، اتریش هنوز در عصر اعتقاد زیست می کند. من هرچند پسربچه ای بیش نبودم، این موضوع و لذتی را که از آن می بردم خوب به یاد می آورم. آری، اتریش فرسنگ ها دور از جهان و جهانیان در خواب غفلت فرو رفته بود و دهکده ما نیز چون در قلب اتریش قرار داشت، درست در قلب آن خواب به سر می برد.

این دهکده در جای پرت و خلوتی بود که هیچ خبری از دنیا و مافیها سکوت تپه ها و جنگل های اطراف آن را به هم نمی زد، با رضایت خاطر و خرسندی تمام در صلح و صفای محض مشغول چرت زدن بود؛ رودخانه آرامی از جلوی آن می گذشت که سطح آن به نقوش ابرها و انعکاس شکل کشتی ها و قایق ها مزین بود، پشت آن سربالایی پر درختی بود که تا پای پرتگاه بلندی ادامه می یافت، بر فراز آن پرتگاه، قلعه بزرگی چهره در هم کشیده بود که برج و باروهای طویل آن گویی زرهی از شاخ و برگ مو، بر تن داشتند…