وابستگی جهان به امام زمان

دانلود کتاب وابستگی جهان به امام زمان

کتاب وابستگی جهان به امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف اثری است از لطف الله صافی گلپايگانی.

تسبیح تو را میگویم، چه عظیم است شأن تو، تسبیح تو را میگویم، چـه بـزرگ است آنچه را می بینیم از آفرینش تو و چه کوچک است بزرگى آن در کنار قـدرت تو.

و چه هولناك است آنچه مشاهده می کنیم از ملکوت تو، و چه حقیر اسـت ایـن در جنب آنچه مشاهده میکنیم از ملکوت تو، و چه حقیر است این در جنب آنچه از ما پنهان است از سلطان تو، و…”

بخشی از متن کتاب صافی گلپايگانی

در کتاب وابستگی جهان به امام زمان می‌خوانیم: و البته جهان به حکمت الهى و اراده ازلى، داراى قوانین و قواعدى است و بهتر این است که با اقتباس از قرآن کریم بگوییم داراى سنتى است و هر پدیده و حادثى معلول علتى است و علوم مادى و طبیعى، چیزى غیر از اطلاع و آگاهى بر بخش مختصرى از این قواعد و سنن و سلسله علل و معلولات نیست. 

اما چنان نیست که احتمال وجود عالم غیب و تأثیر آن در حدوث و بقاى موجودات مادى، و ارتباط وجود ولى و قطب، در تأثیر و تأثرى که در اشیا است، با قانون علیت قابل نفى و انکار باشد و به طریق اولى “نفى ارتباط وجود عالم با وجود ولى “قابل اثبات نمی باشد و هرگز چنین نفى و اثباتى امکان پذیر و معقول و منطقى نیست.

زیرا قانون علیت مىتواند نفى یا تأثیر بعضى از اشیا را در وجود تمام اشیا یا بعض اشیا اثبات کند و به عبارت دیگر اگر با حذف بعضى از عوامل مادى که علیت و ارتباط آن بوجود یک پدیده یا بقاى آن محتمل است، آن پدیده را همچنان باقى و موجود یافتیم، عدم علیت آن عامل و عدم ارتباط بقاى آن پدیده بوجود آن عامل احتمالى، استکشاف مىشود. 

اما با حذف عاملى که علیت آن نسبت به یک پدیده محتمل باشد، به فرض آنکه آن پدیده نیز حذف شود، ثابت نمىشود. عاملى که حذفش حذف پدیده را در پى داشت. علّت مستقل آن پدیده است، زیرا معلوم نمیشود که تأثیر آن عامل به نحو شرط بوده یا به نحو مقتضى و یا رافع یا مانع یا علّت. (ص11 کتاب وابستگی جهان به امام زمان)

پس احتمال اینکه چیز دیگر و امر غیبى و غیرقابل تجربه هم در وجود آن به نحو مقتضى یا شرط مؤثر باشد، نفى نمىشود، چنانکه با از کار انداختن مغز یا قلب، هر چند جسم انسان از کار مىافتد و وجود عنصرى و مادى او از تحرّك و فعالیت باز مى‌ایستد و تأثیر مغز و قلب در کار و اعمال اندام و اعضاى انسان ثابت می شود.

اما نمی توان با این آزمایش نفى روح را ثابت نمود و رابطه اعضا و بدن را در حال سلامت و صحت با روح و تأثیر روح را در آنها انکار کرد. هرگز صحیح نیست که بگوییم حیات جزء مادى انسان که اندام او باشد فقط مرتبط به مغز یا قلب، و به روح و عالم غیب ارتباط ندارد.