یادداشت های پنج ساله

دانلود کتاب یادداشت های پنج ساله

یادداشت های پنج ساله رمان نیست، مجموعه داستان هم نیست بلکه مجموعه ای است خواندنی از نوشته ها و یادداشت های مارکز درباره موضوعات مختلف. از جایزه نوبل، که شبحش در مواقعی از سال روی سر نویسنده ها می افتد، بگیرید تا بدیمنی نوبل گرفتن و عقاید مارکز درباره نوشتن و سیاست و البته جامعه پیرامونش.

کتاب اگرچه عنوان یادداشت ها را دارد اما از هر قصه و داستانی خواندی تر روایت شده است. مارکز در داستانش به مخاطبین خود نشان می دهد که هر چیزی می تواند ممکن باشد. این کتاب مجموعه یادداشت‌های پراکنده گابریل گارسیا مارکز نویسنده کلمبیایی برنده جایزه نوبل ادبیات در طول بازه سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ است.

بخشی از داستان

کمی به ظهر مانده بود که به شهر آرتزو رسیدیم. دو ساعت تمام دنبال قصری گشتیم که میگل اوترو سیلوا، نویسنده اهل ونزوئلا، در آن گوشه زیبای منطقه توسکانا خریده بود. قصری که در واقع قلعه‌ای بود متعلق به قرون وسطی. یکشنبه ‌ای بود در اوایل ماه اوت، داغ و پرسر و صدا، و پیدا کردن کسی در خیابان‌ها برای پرسیدن آدرس کار آسانی نبود. خیابان‌ها فقط مملو بود از توریست‌های خارجی.بعد از مدتی تلاش بی ‌نتیجه بار دیگر سوار ماشین شدیم، از شهر خارج شدیم و به جاده‌ای رسیدیم که هیچ تابلویی برای راهنمایی نداشت. اما یک پیرزن غازچران به دقت برای ما توضیح داد آن قصر در کجاست. قبل از آن‌که از او خداحافظی کنیم از ما پرسید خیال داریم شب را در آن‌جا بگذرانیم؟

همان‌طور که واقعآ قرار بود در جواب گفتیم فقط برای صرف ناهار به آن‌جا می‌رویم. گفت: «خدا را شکر! چون آن خانه مملو از شبح است.» من و همسرم به اشباح اعتقادی نداریم، به خصوص در روز روشن. پس به خرافاتِ از سر ساده ‌لوحی او خندیدیم، ولی بچه‌ها خیلی خوشحال بودند که عاقبت می‌توانند یک شبح تمام و کمال را به چشم ببینند. میگل اوترو سیلوا که علاوه بر آن‌که نویسنده خوبی است، میزبانی عالی و بسیار خوش غذاست با ناهاری فراموش‌نشدنی در انتظار ورود ما بود. چون کمی دیر کرده بودیم فرصت نشد داخل قصر چرخی بزنیم و بعد سر میز برویم.

مروری بر کتاب

گابریل گارسیا مارکز خود در یادداشت «مصاحبه؟ نخیر متشکرم» از دشواری یافتن پاسخ های متفاوت به سوال های تکراری خبرنگاران سخن گفته است. اما به نظر می رسد خود او دست کم در مورد پرداختن به موضوعاتی که تکراری هستند بر این دشواری فائق آمده باشد. شاید به این دلیل که به قول فاکنر در واقع «هیچ حرف تازه ای برای زدن وجود ندارد».

پس آنچه می ماند شگردهایی برای گفتن است و در واقع همین شگردها هستند که نحوه تفکر هر نویسنده را درباره موضوع تکراری برملا و موضوعی بارها گفته و نوشته شده را «از آن» نویسندگانی بی شمار می کنند بی آنکه در نگاه اول چنین به نظر آید که همه از یک موضوع سخن گفته اند. تازگی یادداشت های مارکز نیز درست به همین کاربرد ماهرانه شگرد بازمی گردد؛ شگردی که مارکز به یاری آن موضوع را از آن خود کرده است.

تعداد بازدید: 1,550 بار