آدوایتا در ذن و تائو

دانلود کتاب آدوایتا در ذن و تائو

کتاب آدوایتا در ذن و تائو اثر پر مغزی است و نیاز به تفکر و تعمق دارد: شرح و بسط یگانگی بین ذات انسان و نفس اوست.

لازم به ذکر است که کتاب پیش رو، اثری پیچیده است و کسانی که قبلا با آموزه های اکهارت تله، رابرت اسپایرا و… آشنا باشند، می‌توانند راحت‌تر با مطالب ذکر شده ارتباط برقرار کنند. کتاب بسیار عمیقی است و می‌تواند بدیهیات بنیادین ذهن را به چالش بکشد.

تا زمانی که در زندگی فرد، عرفانِ عملی به صورت مجدانه و مستمر آغاز نشود، در میان کلمات گمراه می‌شود و همیشه متون عرفانی را سنگین می‌یابد و هدف آنان را دست نایافتنی و بسیار بعید می‌بیند. نویسنده کتاب، رامش بالسکار به توضیح و تشریح بینشِ آدوایتا می‌پردازد؛ بینشی سانسکریت به معنای نادوگانگی.

خلاصه کتاب

مطالب کتاب آدوایتا در ذن و تائو توضیحی است برای شناساندن جوهر اصلی آن بخش از معنویات شرقی که یگانگی محض الهی را حقیقت مطلق می‌داند و در مقابل، کل جهان مشهود و محسوس و کائنات را وجودی مَجازی می‌شمارد که از حقیقت یا ذات مطلق متجلی شده و عینیت یافته است.

این ذات یگانه در ما نیز حضور دارد، ولی با تصور فاعلیت و هویت فردی، مفهومی ذهنی به نام «من» در ما پدید آمده که بر روی آن وجود حقیقی پرده می‌کشد و کثرت ظاهری پدیده‌های جهانِ متجلی ما را از دیدن وحدت هستی باز می‌دارد. اگر در پی کشف اسرار هستی و زندگی خود هستید، خواندن کتاب آدوایتا در ذن و تائو تجربه‌ای خاص و تازه برای شما خواهد بود.

هستی جهان متجلی، بر بنیاد اضداد متقابل، همچون: نیک و بد، زشت و زیبا، بلند و کوتاه، دور و نزدیک، سخت و آسان، عشق و نفرت، روشنایی و تاریکی و نسبیت‌های حاصل از آن‌ها استوار است و ادراک حقیقت اساساً، نه با دانش اکتسابی به‌وسیله‌ی حواس و پردازش‌های ذهنی ما ــ که دچار محدودیت‌های ناشی از این عوامل است ــ بلکه با فراتر رفتن از مفاهیم ذهنی و از طریق اشراق و روشن ‌بینی حاصل می‌شود.

با تصور فاعلیت و هویت فردی، مفهومی ذهنی من پدید می‌آید و سبب می‌شود تا پرده‌ای بر روی وجود حقیقی کشیده شود. این پرده که کثرت ظاهری را نمایان می‌کند، ما را از دیدن وحدت هستی باز می‌دارد.  رامش بالسکار در کتاب آدوایتا در ذن و تائو در تلاش است تا نادوگانگی را شرح دهد. برای ادراک حقیقت باید از اشراق و روشن بینی مدد بگیریم.

بخشی از متن

در بخشی از کتاب آدوایتا در ذن و تائو می‌خوانیم: پذیرفتن کامل اینکه همه چیز بنابر مشیت الهی اتفاق می‌افتد و انسان صرفاً یک وسیله است که قابلیت هیچ کاری ندارد، روشن بینی است. نتیجه‌ی این پذیرش آن است که فرد پیوسته به منشأ متصل باقی می‌ماند و این ارتباط قطع نمی‌شود. از این‌رو زندگی روزانه خودجوش و ساده و آزاد می‌شود. هرچه این ادراک گسترده‌تر شود، سودمندی آن بیشتر به خانواده همسایگان، هم‌میهنان و کل جهان می‌رسد.

درک نهایی، شادی عمیقی از طریق صلح و هم‌سویی به بار می آورد. اینکه کودک سرشار از نشاط زندگی است، به این دلیل است که حس فاعلیت فردی در او کاملاً غایب است. آن‌کس که به دنبال روشن بینی از طریق ریاضت و تمرین‌های معنوی است، فقط به استقبال سرخوردگی و فرسودگی می‌رود. آنگاه که حسِ فاعلیت فردی برای همیشه از ایگو گنده شد، فردِ فرزانه بدون خودنمایی زندگی می‌کند. (ص168 کتاب آدوایتا در ذن و تائو)

زندگی او در ظاهر، مانند افراد معمولی است اما روابط او با دیگران به طرزی حیرت انگیز نرم و پُرتفاهم است و تعادل و موزون بودن ذاتی زندگی را تجربه می‌کند. او زندگی‌اش را بدون ترجیح دادن چیزی خاص سپری می‌کند؛ هرچه پیش آید، لحظه به لحظه بدون تقاضای چیزی با پذیرش همه چیز از جمله رنج و حرمان به عنوان سرنوشت خویش زندگی می‌کند. با اتصال دائمی به منشأ، افتخار و ننگ برایش بی‌معنی می‌شود.

ارباب زندگی شدن حقیقتاً بسیار ساده است: بگذار زندگی جریان یابد و به هیچ چیز، حتی به خود زندگی دلبسته نباش. هرچه انسان باهوش‌تر و نابغه‌تر می‌شود، شرارتش بیشتر می‌شود؛ هرچه دانش بیشتری از قوانین و مقررات داشته باشد، در دور زدن آنها کارآمدتر می‌شود، انسان خردمند عاری از هوس و کاملاً عریان از حس فاعلیت فردی، سادگی ذاتی زندگی را کشف کرده است. (ص169 کتاب آدوایتا در ذن و تائو)

فرزانه از واقعیت اساسی زندگی کاملاً آگاه است؛ اینکه هیچکس نمی داند لحظه بعد چه می‌شود؛ ممکن است از خوش شانسی فاجعه برخیزد و از فاجعه خوش شانسی. او با پذیرش هر آنچه از قانون حیات بر می‌آید زندگی می‌کند. گفتارش صریح است اما گستاخ نیست. خودش را به دیگران تحمیل نمی‌کند و مردم در او فردی با شادی زلال می‌بینند که با خود در صلح و با دیگران در تفاهم است.

فرزانه خود را در افکارش زندانی نمی‌کند و همیشه نسبت به دیگر اندیشه‌ها باز و پذیراست. او از راز زندگی آگاه است: درخت باید در برابر طوفان خم شود. خردمند اسیر عقاید دیگران و قراردادهای اجتماعی نیست. او با آیینی زندگی می‌کند که خود دارد و از رؤیا بیدار شده است. (ص170 کتاب آدوایتا در ذن و تائو)

اگر لازم باشد فرزانه حکومت کند، با درک کامل این کار را می‌کند؛ گویی که در کار سرخ کردن ماهی باشد، اگر زیاده روی کند همه چیز متلاشی می‌شود. او با تثبیت فهم نهایی، چنان حکومت می‌کند که هیچ کس آسیب نبیند.

جملات برگزیده کتاب

• جهان نامتجلی فقط با ورود هوشیاری مطلقِ من هستم متجلی می‌شود.
• پرهیزگاری، آرامش و خرد فقط به‌ این دلیل هستند که آزمندی، خشم و ناآگاهی وجود دارند.
• تعلیم گیرندگان برای آنکه موفق شوند، باید بدانند که به‌جز ذهنِ واحد به هیچ چیزی وابسته نشوند.
• اگر مردم فقط، تمام تفکر ذهنی را کنار بگذارند، در یک آن در‌می‌یابند که این جوهر منشأ‌ است که خود را متجلی می‌کند.

نقد کتاب آدوایتا در ذن و تائو

رامش بالسکار در کتاب آدوایتا در ذن و تائو با دیدگاهی فلسفی، مرزهای جغرافیایی را نادیده می‌گیرد و حقیقت پنهان در پشت توهم زمان و مکان را آشکار می‌کند. در آموزه‌های اساتید ذن، یقیناً توضیحی عالی از نوعی دریافت درونی درست از حقیقت بنیادین می‌توان دید، که بی‌شباهت به توضیح آدوایتا از همان حقیقت بنیادین نیست که از زبان اساتیدی همچون آدی شانکاراچاریا و حکیم جنانِشوار بیان می‌شود.

در واقع، نظریه بر این باور است که بودیدارما آیینی با خود بسیار کهن، از هند به چین آورد. هوانگ‌پو از طرف بسیاری افراد، بنیان‌گذار فرقه‌ی بزرگ لین‌چی (رین‌زایی) به‌شمار می‌رود که همچنان در چین پیروانی دارد و به گونه‌ای فراگیر، در ژاپن در حال رشد است. هوانگ‌پو در ژاپن، عموماً با نام اُباکو شناخته می‌شود.

پیروان ذن برای رسیدن به روشن‌بینی از طریق تولدهای مکرر و گوناگون، که به‌طوری گریز ناپذیر و بسیار طولانی با باری از رنج و ناآگاهی همراه است، مایل نیستند. آنها تمایلی ندارند که با نهایت کُندی به آن تجربه‌ی متعالی‌ای برسند که عُرفای مسیحی با عنوان «وحدت با اُلوهیت» آن را توصیف‌ کرده‌اند. آن‌ها به امکان تحقق روشن‌بینی کامل با پشت سر گذاشتن تفکر مفهومی و رسیدن به درکِ شهودی باور دارند.

رامش بالسکار کتاب آدوایتا در ذن و تائو را عمدتاً، براساس «آموزش ذنِ هوانگ‌پو» استوار کرده است که در سال 1958، ترجمه شده است.