ذهن حواس جمع

در کتاب ذهن حواس جمع می‌خوانیم: روزی در حال بازی کردن با دخترم بودم. بازی این‌گونه طراحی شده بود که می‌توانست روابط بین پدر و دختر را بهبود ببخشد. در این بازی باید در ابتدا چیزهای مورد علاقه یکدیگر را نام می‌بردیم. بعد باید یک هواپیمای کاغذی می‌ساختیم و سومین قسمت پرسیدن یک سوال بود که باید هر دو به آن جواب می‌دادیم.

سوال این بود: «اگر می‌توانستید یک نیروی برتر داشته باشید، دوست داشتید آن نیرو چه باشد؟» دخترم این سوال را از من پرسید. در آن لحظه اصلا متوجه نشدم که دخترم چه گفت چون حواسم به موبایلم پرت شد و به او گفتم: «عزیزم اجازه بده باید این را چک کنم.» آن‌قدر غرق در گوشی شدم که وقتی سرم را بالا آوردم دخترم رفته بود و من در اتاق تنها مانده بودم.

البته اگر این اتفاق یک بار پیش می‌آمد، مشکلی نداشت. باید اعتراف کنم که بارها شاهد چنین صحنه‌ای بودم. با خودم گفتم که دیگر وقت تغییر است و باید خودم را کنترل کنم که هر دقیقه سراغ ایمیل، اینستاگرام یا کلا گوشی هوشمندم نروم. در ابتدا یک گوشی تاشو غیرهوشمند خریدم اما این کار خیلی به من فشار آورد.

در گوشی هوشمندم اپ نقشه داشتم که می‌توانست پیدا کردن مسیرها را برای من راحت‌تر کند. دلم هم برای گوش دادن به کتاب‌های صوتی و دنبال کردن خبرهای مهم تنگ شده بود. برای اینکه سراغ خبرهای آنلاین نروم اشتراک چاپی چند روزنامه را خریدم. (ص34 کتاب ذهن حواس جمع)

اما مدتی بعد انبوهی از روزنامه‌های خوانده نشده روی هم تلنبار شد و مدام در حال تماشای تلویزیون بودم. با وجود حذف فناوری متوجه شدم که باز هم حواسم پرت می‌شود. با حذف فناوری آنلاین به دنبال عوامل حواس‌پرتی دیگر رفتم و متوجه شدم تغییری در وضعیتم به وجود نیامده است.

در این میکروکتاب به این موضوع می‌پردازیم که برای اینکه ذهن حواس جمعی داشته باشیم نباید به طور کلی فناوری را از زندگی خود کنار بزنیم، باید درک کنیم که نباید برخلاف منافع خودمان کاری انجام دهیم و حواس خود را پرت کنیم.