چمدان

دانلود کتاب چمدان بزرگ علوی pdf

کتاب چمدان بزرگ علوی مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است با قصه‌هایی متفاوت از آدم‌های متفاوتی که هرکدام رازی در دل دارند.

نخستین اثر بزرگ علوی نویسنده، روزنامه‌نگار و سیاست‌مدار نوگرای ایرانی است. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه با عناوین چمدان، قربانی، عروس هزار داماد، تاریخچه اتاق من، سرباز سربی، شیک‌پوش و رقص مرگ است. علوی این کتاب را در سال 1313 منتشر کرد؛ و دو سال بعد از این کتاب بود که به زندان افتاد و تا پایان دوره رضاشاه در سال ۱۳۲۰ در زندان ماند.

اگرچه با گذشت سال‌ها قصه‌های بزرگ علوی رشد و تغییرات چشمگیری داشت اما هنوز هم نثر او در کتاب چمدان نثری ساده و روان است که به خوبی توانسته در اولین کار ادبی خود بازتاب فرهنگ‌عامه و تصویر سیه‌روزی‌های مردم را نشان دهد. حال و هوای داستان‌های بزرگ علوی حال و هوای روزگاران قدیم است. سیاست و تاریخ و جغرافیا همه با هم در دل قصه‌های او نهفته است. برای افرادی که بیشتر داستان‌های بزرگ علوی را خوانده‌اند شاید مطالعه اولین کتاب او یعنی چمدان جالب و دوست‌ داشتنی باشد.

کتاب چمدان جزو اولین نمونه‌های داستان کوتاه در ایران است. بزرگ علوی ساختار داستانی را در این کتاب به شکلی خلق کرده که پایان‌بندی آن برای مخاطب غافلگیرکننده و جذاب باشد. علوی در روایت شیوه‌ی خاص خود را دارد. جمال میر صادقی در نقد داستان چمدان می‌گوید: «داستان چمدان از نوع داستان‌های کافکایی است که در آن ذهنیتی جنبه‌ی عینی پیدا کرده و به شیوه کافکایی ارایه شده است. توی داستان‌های کافکا از سطح واقع‌گرایی گامی فراتر می‌رود و به سطح داستان‌های مافوق طبیعی نزدیک می‌شود»

بنابراین می‌توان به نوعی نتیجه‌گیری کرد که داستان‌های بزرگ علوی معنایی را در خود پنهان دارند که با شناخت سبک نویسندگی و خواندن آثار بیشتری از او می‌توان این لایه‌ها را شناخت. این کتاب، با به تصویر کشیدن هنرمندانه ی اعماق ذهن شخصیت ها، موفقیت و شکست در عشق، خاطرات آزاردهنده و با ارائه ی داستان هایی پرپیچ و خم، اثری است که بدون تردید، مخاطبین را شگفت زده خواهد کرد.

نقد کتاب چمدان بزرگ علوی pdf

نویسنده در کتاب چمدان تا حدی تحت تاثیر نثر هدایت و روانکاوی فروید است. قهرمانان او بیشتر انسان‌های ناکامی هستند که دور از وطن در غربت و آوارگی سر می‌کنند. در داستان «قربانی» خسرو در اثر بیماری سل بستری و محکوم به مرگ است. علوی در قسمتی از داستان چنین می‌گوید:

از استخوانهای برجسته گونه‌هایش پیدا بود که مرگ قربانی تازه‌ای پیدا کرده بود اما این فکر در مغز من به هیچ‌وجه جا نمی‌گرفت. چطور می‌شود که خسرو بمیرد؟ چطور من باور کنم؟ چقدر امید داشت. یک مرتبه فکر مرگ به شکل مهیبی در نظر من مجسم شد، بالاخره سل فقط وسیله‌ای است. ممکن است که خسرو در کوچه راه برود و آجری او را بکشد این فکر زننده است. بدنم لرزید، خسرو به این جوانی با این همه فکر، با این همه امید، خسرو با این احساسات لطیف باید بمیرد…

هر کتابی دارای ارکان مختلف است، کتاب چمدان بزرگ علوی، بر پایه ارکان طرح، شخصیت و راوی نوشته است. سبکی ساده و داستان گونه دارد. مخاطب به‌آسانی باشخصیت‌های داستان همراه می‌شود و چیزی را که در پس ذهن نویسنده جای گرفته را به‌خوبی متوجه می‌شود. کتاب، پیچیده و پر از کلمات ابهام ‌برانگیز نیست بلکه روایت یک داستان از منظر پسر و پدری است که همه‌چیز باید طبق اصول و عادت‌های پدر انجام شود تا درست به نظر بیاید.

کتاب چمدان سرشار از داستان هایی اغلب تلخ است؛ داستان هایی که آنقدر واقعی بنظر میرسند که گاهی شک می‌کنیم فقط داستان باشند!