دوبلینی ها

دانلود کتاب دوبلینی ها

جیمز جویس کتاب دوبلینی ها را نوشته است تا برای هم وطنانش وجدان خلق کند، مردمی متعصب و خشک مذهب که در کمبودهای دینی و اجتماعی منزوی و سرخورده و دغل باز می‌شوند.

جویس در روایت داستان هایش هرجایی به کمبود کلمه برمی خورد یعنی کلمه‌ای مناسب برای ارضای حس آن قسمت از داستان پیدا نمی‌کرد، شروع به ساختن کلمه می‌کرد، و در این کار آن قدر استاد بود که او را مهندس زبان می‌دانند. 

نویسنده در داستان‌های دوبلینی ها سعی داشته به آن لحظاتی دست یابد که در آن یک شخصیت در یک آن تجربه‌ای منحصربه‌ فرد را درک می‌کند و گویی خود را یا هویت خود را دوباره بازمی‌یابد، لحظاتی عادی اما دست‌نیافتنی. دو رویکرد به این داستان‌ها وجود دارد: رویکرد نمادگرایانه و رویکرد واقع‌گرا.

خلاصه کتاب

دوبلینی ها مجموعه ای از پانزده داستان کوتاه توسط جیمز جویس است که برای اولین بار در سال 1914 منتشر شده است. در این کتاب سعی او در به تصویر کشیدن طبیعت گرایانه از زندگی طبقه متوسط ایرلندی در سالهای اولیه و بیستم قرن بیستم در دوبلین و اطراف آن می پردازند.

این داستان ها زمانی نوشته شده اند که ناسیونالیسم ایرلندی در اوج خود بود و در جستجوی یک هویت ملی و هدف نهایی بود. در چهارراه تاریخ و فرهنگ ، ایرلند با ایده ها و تأثیرات متناقض گوناگون روبرو شده است. آنها بر ایده ی جویس به مثابه یک حماسه تمرکز می کنند:

لحظه ای که یک شخصیت تجربه فهم زندگی یا اشراق را در زندگی خود تجربه می کند و فکر فلج شدن ایرلندی که جویس احساس می کرد ناسیونالیسم و پیشرفت فرهنگی راه رکود را طی میکند ، دوبلین را در قلب این جنبش عقب مانده قرار می دهد. 

بسیاری از شخصیت های دوبلینی ها بعدا در نقش های جزئی در رمان «اولیس» جویس ظاهر می شوند. داستان های اولیه این مجموعه توسط شخصیت های کودک روایت می شود و با ادامه داستان ها ، با زندگی و نگرانی افراد پیر به تدریج روبرو می شوند. این مطابق با تقسیم سه جانبه جویس به مجموعه کودکی، نوجوانی و بلوغ است.

بخشی از متن کتاب

این بار دیگر امیدی به زنده ماندن او نداشتیم سکته سوم بود.شب های پیاپی از کنار آن خانه گذشته بودم(زمان تعطیلی مدرسه بود) و چشم به مربع روشن پنجره دوخته بودم و شب های پیاپی دیده بودم که پنجره,مثل هرشب و با نور ضعیف و یکسانی روشن است.

فک کردم که او مرده باشد. سایه شمع ها را روی پرده ی تاریک می دیدم.می دانستم بالای سر مرده دو شمع می گذارند. بارها به من گفته بود:دیگر چیزی به عمر من در این دنیا نمانده است و من فکر کردم حرف هایش بی پایه است…

زن پرسید چرا عقاید و اندیشه های خود را نمی نویسی؟ و او با ملامتی احتیاط آمیز پرسید: برای چه؟ برای مقابله با حرّافان و عبارت پردازانی که قادر نیستند حتی شصت ثانیه پشت سر هم درباره موضوعی بیندیشند.

یا برای اینکه خودم را در معرض خرده گیری های طبقه متوسط کودنی قرار دهم که اجرای اصول اخلاقی خود را به دست پلیس و هنر های زیبایشان را به دلالان هنری وا می گذارند؟

نقد کتاب دوبلینی ها

داستانهای آغاز کتاب دوبلینی ها با داستان مردگان در پایان کتاب تفاوت صوری زیادی دارد، و هرچند که این داستانها احتمالا به ترتیب دقیق نوشته شدن آنها چاپ نشده است ولی دست کم چهار یا احتمالا پنج مرحله از مراحل تکاملی داستان نویس را نشان می دهد.

این مجموعه بنا به دلایل بسیار زیادی شروع می شود، از زبان نفیس ، کلی بودن ویژگی دوبلین آن – و این حس به خواننده اعطا می شود که هر داستان به نوعی فراتر از حرف آخر خود است. جویس خود در وصف کتابش، آن را فصلی درباره‌ی تاریخ اخلاقی میهنش دانسته است. 

داستان‌ها به گونه‌ای تنظیم شده‌اند که می‌توان همراه آن‌ها خط سیر دقیقی از دوران کودکی تا بلوغ را پیش گرفت. داستان‌های دوبلینی ها در عین یگانگی و استقلال­شان، بر منطقی چیده شده‌اند که نظمی فراگیر و ساختاری کامل را تشکیل می‌دهند. 

جویس بر سبکی تصویری می‌نویسد؛ سبکی که در پی آن خواننده از عمل داستانی بیرون می‌آید و به جای آن با سلسله‌ای از تصاویرِ رویدادهای وصف شده در داستان مواجه می‌شود. نوع نگارش جویس به گونه‌ای است که خواننده را در داشتن یا نداشتن احساس، مطابق میل خود خواننده، آزاد می‌گذارد.

و احساس همزادپنداری و انطباق داستان با خصلت و تجربه‌ی خود را ناممکن می‌کند. داستان‌های این مجموعه اغلب داستان‌های بسیار خشنی هستند، درباره‌ی زندگی طبقه‌ی متوسط دوبلین، آن هم در قالب حماسه‌ای طنزآمیز و سرشار از تضاد.