کتاب بر امواج

دانلود کتاب بر امواج

کتاب بر امواج یکی از رمان‌های مهم مارگارت آتوود به‌شمار می‌رود و به‌عنوان یکی از آثار برجستهٔ ادبیات کانادا مورد توجه قرار گرفته است.

خلاصه کتاب بر امواج

آثار مارگارت آتوود به طور گسترده‌ای توسط خوانندگان و منتقدان تحسین شده است. کتاب بر امواج نیز یک رمان نوشته‌ی این نویسنده کانادایی معروف است که اوّلین بار در سال ۱۹۷۲ منتشر شد. رمان پیش رو، درباره زنی است که خلاف معمول عمل می‌کند. یعنی گذشته‌اش را پس می‌زند و سال‌ها از آن سراغ نمی گیرد تا آینده را با عشق و امید بسازد. این عشق، عشقی با فرجامِ جدایی است.

نویسنده در کتاب پیش رو دستاوردی پیچیده را به نمایش گذاشته است! هر انسان، گذشته‌ای دارد که هرگز رهایش نمی‌کند و همین طور آینده‌ای که می‌خواهد بی‌توجه به گذشته، آن را بسازد؛ شخصیت اصلی این داستان، زمانی طولانی در بی‌خبری مطلق از گذشته زندگی می‌کند تا ناگهان به او خبر می‌رسد که پدرش ناپدید شده است. زن تصمیم می‌گیرد به ساحل دریاچه کودکی هایش برگشته و در گذشته جستجو کند.

همین بازگشت، با همراهی عاشقی که مدام از آینده‌ی رابطه‌شان سوال دارد؛ به این زن، عاشقش و همین طور زوج همراه‌شان، رنج و ملال زیادی را تحمیل می‌کند. کتاب بر امواج که رگه هایی از آثار کارآگاهی و تریلرهای روانشناسانه را در خود جای داده، به داستان زنی هنرمند و بااستعداد می‌پردازد که به منظور پیدا کردن پدر گمشده اش، راهی سفری به جزیره‌ای دوردست در شمال کِبِک است.

او که سفر را به همراه معشوقش و یک زوج جوان دیگر آغاز می‌کند، خیلی زود شیفته ی محیط آرام و دورافتاده ی جزیره می‌شود. اما در این جزیره، ازدواجی به سقوط نزدیک می‌شود، خشونت و مرگ در زیر سطح اتفاقات می‌خزند و معاشقه به ابزاری در خدمت ستیزه‌ها و انتخاب‌های مخاطره آمیز تبدیل می‌گردد.

کتاب بر امواج، اثری سرشار از تعلیق است که معانی و مفاهیم چندوجهی و پیچیده‌ای را در دل دارد. این رمان، معدنی غنی از ایده های درخشانِ نویسنده‌ای استثنایی درباره‌ی زندگی و طبیعت، خانواده و ازدواج، و زنانی زخم خورده است. سفر شخصیت اصلی، به طور متداول در خودیابی و پیدا کردن حقیقت دربارهٔ زندگی و هویت فردی تأکید دارد.

نکاتی در مورد رمان

• محیط زیست و طبیعت به عنوان عناصری اساسی در داستان کتاب بر امواج حضور دارند. نویسنده با استفاده از توصیفات زیبا، خواننده را به سفری درونی و خارجی همزمان به دنیای جنگل‌ها و دریاها می‌برد.
• شخصیت اصلی، در تحقیق در مورد پدر گمشده‌اش با واقعیت‌ هایی از گذشته‌اش روبرو می‌شود. این جستجو به نوعی باعث پیچیده شدن مسائل هویتی او و احساس انزوا می‌شود.
• شخصیت اصلی کتاب بر امواج به عنوان یک کانادایی، با مسائل فرهنگی کشور خود مواجه می‌شود. آتوود توانسته است به زیبایی تعامل این شخصیت با میراث فرهنگی کانادا را به تصویر بکشد.
• نویسنده به تأثیرات ناخودآگاه بر زندگی شخصیت اصلی پرداخته و از طریق نظرات و تجربیات او، لایه‌های پنهان و عمیق ذهن را نشان می‌دهد.
• رمان حاضر با ساختاری ناپایدار و غیرخطی به تدریج جلوه می‌یابد. این ساختار به خواننده اجازه می‌دهد تا در پیچیدگی و ارتباطات عمیق داستان غرق شود.

بخشی از متن

در کتاب بر امواج می‌خوانیم: سطل فاضلاب پر شده بود؛ به باغچه بردمش تا آب کثیف را توی گودال بریزم. جو تنهایی روی اسکله خوابیده و سرش پایین بود؛ وقتی برای آب کشیدن سطل رفتم کنارش، از جایش تکان نخورد. آنا روی پله‌ها از کنارم رد شد. مایویِ نارنجی‌اش را پوشیده و برای مراسم آفتاب‌گیری سر تا پایش را روغن مالی کرده بود. توی کلبه سطل را زیر پیشخان آشپزخانه گذاشتم. دیوید جلو آینه داشت موهای زبر چانه‌اش را ورانداز می‌کرد.

دستش را نصفه نیمه دور من سُراند و با صدایی کلفت گفت: «بیا با هم بریم بیرون یه چرخی بزنیم.» گفتم: «الآن نه، باید یک خرده به کارهایم برسم.» ادای تأسف خوردن را درآورد و گفت «آها، خب پس یه وقت دیگه.» کیف سامسونتم را درآوردم و پشت میز نشستم. روی شانه هایم خم شد و گفت: «جوی پیر کجاست؟» گفتم: «روی اسکله.» گفت «انگار حالش خوش نیست، شاید انگل گرفته؛ وقتی رفتیم شهر باید ببریش دامپزشکی.»

چند لحظه بعد گفت: «چطوره که هیچ وقت به شوخی‌هام نمی‌خندی؟» وقتی داشتم قلم‌موها و کاغذها را روی میز مرتب می‌کردم، این‌ور و آن‌ور اتاق چرخی زد. آخر سر طاقت نیاورد و گفت: «خب دیگه طبیعت صدام می‌زنه» و مثل رقصنده‌ای که از صحنه خارج می‌شود، تاتی کنان از در بیرون رفت. درِ تیوب‌های رنگ را بستم؛ اصلاً قصد کار کردن نداشتم. حالا همه‌شان از سر راهم کنار رفته بودند… (ص123 کتاب بر امواج)

حالا می‌توانستم دنبال وصیت نامه، قرارداد یا سند مالکیت بگردم. پاول از مرگ او مطمئن بود و باعث شد من به نظریه‌ام شک کنم. شاید هم سیا دخلش را آورده بود تا زمین را صاحب شود. آقای مالمستروم خیلی هم موجه نبود؛ اما احمقانه بود، نمی‌توانستم بیدلیل به کسی شک کنم. حفره زیر نیمکت دیواری را زیرو رو کردم، قفسه‌ها را گشتم، زیر رختخواب‌ها که چادرها را زیرشان جا داده بودند، دست کشیدم.

شاید کاغذها را قبلاً توی گاوصندوقی در یکی از بانک‌های شهر گذاشته باشد. هیچ وقت پیدایشان نمی‌کنم یا شاید هم سوزانده باشدشان. در هر صورت اینجا نبودند. با خودم گفتم مبادا لای صفحه‌های کتابی باشند. کتاب‌های گلدسمیت و برنز را برداشتم. شیرازه‌شان را گرفتم و تکان‌شان دادم. بعد یاد نقاشی‌های احمقانه‌اش افتادم، تنها سرنخی که شاید نشان می‌داد او نمرده. اصلاً کامل نگاه‌شان نکرده بودم.

از جهاتی شاید نقاشی‌هایش، پاسخِ منطقیِ مکان اختفایش بودند؛ او همیشه خدا منطقی بود و دیوانگی بسط حالت کنونی آدم است. کپه نقاشی‌ها را آوردم پایین و بنا کردم به تماشا کردن‌شان. کاغذها عين کاغذِ برنج، نازک و نرم بودند. اول تصاویر دست‌ها و اشکالی شبیه شاخ گوزن دیده می‌شد که گوشه همه‌شان با خط خرچنگ قورباغه‌ای عددی نوشته شده بود. بعد نوبت به کاغذ بزرگتری رسید. (ص124 کتاب بر امواج)

ماهِ نیمه‌ای رویش نقاشی شده بود و چهار تا چیز میله مانند از آن بیرون زده و انتهای میله‌ها، حباب مانند بود. صفحه‌ها را که از روی اعداد مرتب کردم، شکل قایقی درست شد که افرادی تویش بودند، برآمدگی‌ها سرهایشان بودند. اینکه فهمیده بودم می‌توانم نقاشی‌هایش را تفسیر کنم و مفهومی داشتند، کلی دلگرمم کرده بود. اما از نقاشی بعدی هیچ سر در نیاوردم. بدنش دراز بود. شاید مار یا ماهی بود؛ چهار تا بال یا دست داشت و همچنین دم.

روی سرش هم دو تا شاخِ چندشاخه داشت. قدو قواره‌اش شبیه نوعی حیوان بود. مثلاً شاید تمساحی چیزی؛ اما بالاتنه‌اش شبیه آدمیزاد بود. البته فقط محل قرارگیری بازوها و چشم‌هایی که از روبه رو می‌دید. دیوانگی محض بود. هیچ نمی‌دانم دیوانگی‌اش از کی شروع شده بود؛ حتما برف و تنهایی این بلا را سرش آورده بود، خیلی از همه چیز دور بود. سرمای سیاه رقیق وسط شب‌های چله زمستان…

نقد کتاب بر امواج