دانلود کتاب اول شخص مفرد
هر هشت داستان کتاب اول شخص مفرد خیالی هستند، اما در بعضی موارد، مرز میان خیال و واقعیت تا حدی محو می‌شود.
مجموعه حاضر، داستان های کوتاه مجزایی هستند که از نقاطِ مختلفی از زندگی افرادی ناشناس روایت می‌کنند؛ اما به دلیل تشابهاتِ ریز باعث می‌شوند تا فرضیه‌ی ارتباط طولی بین شان را هم رد نکنیم. در این کتاب، داستانها متفاوتند؛ اما با ارتباطات مضمونی که ذکر شد، می‌توانیم ادعا کنیم که به جای استقلال تمام داستانها با مجموعه‌ای ایپزودیک روبه‌رو هستیم.
کتاب اول شخص مفرد، تازه‌ترین اثر هاروکی موراکامی، نویسنده‌ِ محبوب و نام آشنای ژاپنی است. داستان های این مجموعه ویژگی مهم و مشترک سایر آثار او را نشان می‌دهند، هم ریشه در فرهنگ ژاپنی دارند و هم جهان‌شمول‌اند؛ هم گنجینه‌ی شخصی او از عشق‌ها و تجربیات گذشته‌اش هستند و هم می‌توانند در خوانندگان محتلف حس همذات پنداری ایجاد کنند.
موراکامی، از نویسندگانی است که تأیید مخاطبان جهانی و منتقدان ادبی را باهم دارد؛ هم مردم کتاب هایش را -مثل ورق زر- می‌برند و هم اهالی حرفه‌ای ادبیات برایش کف می‌زنند. مجموعه داستان حاضر نیز همین ویژگی را دارد و به‌رغم کوتاه زمانی از انتشار جهانی‌اش، بسیار مورد توجه واقع شده است.
نکوداشت های کتاب
- غیرقابل پیشبینی و با این حال، بسیار قانع کننده. هر هشت داستان این مجموعه خواندنی‌ست.
- موراکامی در این داستان های کوتاه، گویی خانه‌ی حقیقی نویسندگی خود را یافته است.
- فلسفی و رمزآلود، با امضای خاص موراکامی… گویی روح و عشق و کودکی ما را لمس می‌کند.
- بی‌شک طرفداران موراکامی را راضی خواهد کرد.
خلاصه کتاب
در داستان خامه که اولین داستان کتاب اول شخص مفرد است، شخصیت در ناپخته ترین حالت ممکن قرار دارد، اما شروعی پرقدرت را رقم می‌زند؛ او را در حال بازخوانی دوران نوجوانی‌اش می‌بینیم؛ جایی که برای اولین بار با سوال‌ها و مباحث جذابی روبه‌رو شده است. در این داستان و در رویه‌ای دادائیستی، راوی از شیر مرغ تا جان آدمیزاد حرف می‌زند و چیزهایی پراکنده و ظاهرا بی‌معنی می‌گوید.
در این میان، باید حضور نامرئی موراکامی را ببینیم که سعی کرده تا فلسفه‌ی ذهنی خود و آرمان‌هایش را هم در لابه‌لای مباحث و داخل مضمون خرده پیرنگ هایی جزیره‌ای به تصویر بکشد؛ برای مثال به نقد به سرمایه داری بپردازد یا برای مثال در راستای نکات بالا، عشقی که وجود دارد غیرحقیقی و هم‌سو با نقد به سانتی مانتالیسم می‌شود!
موراکامی به قلم ساده و در عین حال جذابش مشهور است. اما در داستان «بر بالین سنگی»، یکی از ساده‌ترینِ ساده‌های خودش که نمودی از خامه‌ی خامه است را به ما نشان می‌دهد تا باز به این نکته ایمان بیاوریم که «زیبایی در سادگی است!» قلم بی‌پیرایه‌ی موراکامی در داستان دوم کتاب اول شخص مفرد، به ژانر تعلیمی نزدیک می‌شود و مخاطب را به صورت غیرمستقیم و در خلال داستان با فولکلور ژاپنی (خرده فرهنگ و هنرهای عامی هر ملت) آشنا می‌کند.
آخرین داستان این مجموعه همنام با اسم کتاب اول شخص مفرد است؛ داستانی است که احتمالا می‌خواهد فلسفه‌ی اثر یا مهم‌ترین فلسفه‌ی موجود در کتاب را بیان کند که از طرف موراکامی برای این امر انتخاب شده است. البته علاوه بر تمهید فرمی که تمام ماجراها از زبان اول شخص مفرد روایت می‌شوند، می‌توانیم به سطح بعدی این نامگذاری برویم و معنای کنایی اول شخص مفرد را برداشت کنیم.
درواقع مفهومِ تنهایی چیزی است که در این داستان، پررنگتر از همیشه است و از مولفه های جذابی برای آن استفاده می‌کند. اما مهم‌ترین نکته‌ی تنهایی این است که جنس تنهایی موراکامی، تنهایی درونی است و در ظواهر دنیوی خلاصه نمی شود؛ برای مثال حتی شخصیت اصلی اول شخص مفرد، همسر دارد اما تنهاست…
لذت متن
- دوست داشتنِ دیگری یک‌جور بیماری روانی است که بیمه های تأمین اجتماعی پوشش نمی‌دهند.
- یک اسم خشک و خالی گاهی می‌تواند قلب آدم را به لرزه دربیاورد.
- گفتن از زشتی به معنای گفتن از زیبایی هم هست.
- مرگ همیشه مثل اجل معلق سر می رسد؛ و درعین حال سر وقت و با حوصله کارش را انجام می دهد؛ مانند عبارات زیبایی که به ذهنت خطور می کند.
- زنانی که مادرزاد زیبایند همیشه مرکز توجه مردان هستند، زیادی تر و خشک می‌شوند، باقی زنها بهشان حسادت می‌کنند، دیگران بهشان هدایای گرانبها می‌دهند، و خودشان مردشان را انتخاب می‌کنند. پس چرا به نظر شاد نمی‌رسند؟
چرا باید کتاب اول شخص مفرد را بخوانیم؟
موراکامی در دنیای ادبیات داستانی، بخصوص سورئالیسم، مثل شرکت سونی در عالم صنایع الکترونیک و میتسوبیشی در خودروسازی می ماند، خاص و جذاب و تا حدی پیچیده؛ بطوری که شاید اوایل هر کتابش را خواننده ها نپسندند ولی قلمش کشش زیادی دارد، بطوری که خواننده را همراه و شیفته می کند.
این مجموعه داستان، هر کدام معرف سبک های متمایز ولی شبیه به هم رمان های دیگرش است. کتاب اول شخص مفرد توصیفات زیبایی از احساسات و جریان زندگی دارد و برای مخاطب باعث تسکین و تسلی خاطر خواهد بود.
بخشی از متن کتاب
آنچه درباره افزایش سن برایم عجیب است، پیر شدن نیست. بدیهی است که جوانی و شادابی من رفته رفته بی آنکه متوجه شوم، تبدیل به پیری شده. غیر از پیر شدن هم سن و سالان خودم، چیزی که مرا شگفت زده می‌کند این است که دختران زیبا و بانشاطی که می‌شناختم چنان پیر شده‌اند که الان صاحب چند نوه هستند. این موضوع حتی کمی غم‌انگیز است.
به هر حال من به هیچ وجه از پیر شدن ناراحت نیستم. فکر کنم چیزی که راجع به بالا رفتن سن آن دخترها مرا آزار می‌دهد این است که من مجبورم بپذیرم رؤیاهای جوانیم دیگر برنمی‌گردند. مرگ یک رؤیای شیرین، گاهی غمناک‌تر از مرگ یک موجود زنده است. دختری را به خوبی به یاد دارم، البته منظورم خانمی است که زمانی یک دختر کم سن و سال بود. نام او را یادم نیست و حتی نمی‌دانم الان کجاست و چه می‌کند.
تنها چیزی که از او می‌دانم این است که با هم در یک دبیرستان و یک مقطع درس می‌خواندیم. این را از رنگ برچسب روی لباسش فهمیدم که مانند برچسب خودم بود. دیگر اینکه او به گروه بیتل‌ها علاقه‌مند بود و بیش از این دیگر چیزی از آن دختر نمی‌دانم. سال ۱۹۶۴ بود، سالی که گروه بیتل‌ها در انگلستان به اوج شهرت خودش رسیده بود. همزمان با شروع پاییز، ترم جدید مدرسه هم تازه شروع شده بود و همگی دوباره سرگرم درس و مشق شده بودیم….
نقد کتاب اول شخص مفرد
راویان تمام داستان‌های کتاب اول شخص مفرد، مردانی میانسال هستند که از خاطرات گذشته‌شان می‌گویند. به‌جز راوی «مجموعه‌اشعار یاکولت سوالوز» که هاروکی موراکامی است، بقیهٔ راویان ناشناس می‌مانند. استفادهٔ مداوم از روایت اول‌شخص مفرد باعث شده بعضی منتقدان گمانه زنی کنند که راویان در واقع یک نفرند. اتفاقاً با علاقه‌ای که به موسیقی جاز و بیسبال دارند تا حد زیادی به خود موراکامی شبیه‌اند.
داستانها مشتمل بر تأملاتی فلسفی درباب عشق، تنهایی، انزوا، پیری، زمان و خاطرات هستند. بعضی درون مایه‌ها همچون دلتنگی وجودی و موسیقی، به خصوص کلاسیک، جاز و بیتلز، پیوسته در داستانها تکرار می‌شود. موراکامی در بعضی از داستانها، از رئالیسم جادویی همیشگی خود نیز استفاده می‌کند. خیال پردازی های چشم‌نواز، از خودبیگانگی‌ها و ردپای فرهنگ بومی ژاپن را می‌توان در میان صفحات کتاب حس کرد.
در واقع در کتاب اول شخص مفرد ما شاهد تلفیق فرهنگ شرقی و روح ادبیات مدرن هستیم. می‌توان گفت که پا گذاشتن به جهان داستان‌های گردآمده در کتاب حاضر، مستلزم آمادگی برای غافلگیر شدن و به تردید افتادن است. در این اثر کمتر می‌توان نشانی از قطعیت یافت؛ نشانه‌ها و مکان‌ها و آدم‌ها، از نوعی بی‌هویتیِ دلالت‌مند برخوردارند که نمونه‌اش را تنها در بهترین کارهای موراکامی دیده‌ایم.
طرفداران هاروکی موراکامی، پس از خواندن قصه های کتاب اول شخص مفرد، آفرینی دوباره به ذکاوت و استعداد نویسنده‌ی محبوب خود خواهند گفت.
کتاب های پیشنهادی
تعداد بازدید: 396 بار
عنوان کتاب: اول شخص مفرد
از کتاب های پرفروش Sunday Times
نویسنده: هاروکی موراکامی
برنده جایزه ی فرانتس کافکا در سال 2006
مترجمان: امیر قاجارگر و امیر مرزبان
تعداد صفحات کتاب: 134 صفحه
زبان کتاب: فارسی
حجم فایل: 11.33 مگابایت
نوع فایل: PDF (ZIP)
منبع: شهرکتاب
