کتاب شیدایی

دانلود کتاب شیدایی جاگی واسودو pdf

اگر می‌خواهید همیشه احساس آرامش و شادی کنید، حتما کتاب شیدایی: عصاره‌ی زندگی را مطالعه نمایید.

در ادبیات زندگی، احساسات همچون شعری است که به ما اجازه می‌دهد کلمات را به ‌صورت پررنگ‌تری بیان کنیم. آنها حرارتی شیرین از عشقی نوظهور، سرخوشی ناشی از لذتی شدید هستند و هیجانی فزاینده و آمیزه‌ای سالم از واکنشی شیمیایی هستند که در بدن صورت می‌گیرند و با پاسخ‌ها و واکنش‌ هایی همراه خواهند بود.

درحالی‌که مشکلی با احساسات خوشایند نداریم، احساسات ناخوشایند مسبب نگرانی زیادی در زندگی‌ ما خواهند بود. احساساتی همچون ترس و خشم، مواد شیمیایی قوی‌ای در بدنمان ترشح می‌کنند که بر فرایند فکری ما غالب می‌شوند و قدرت قضاوت در ما را از کار می‌اندازند.

خلاصه کتاب

در مقدمه کتاب شیدایی واسودو جاگی آمده: می‌گوییم فیل‌ها می‌توانند غصه بخورند و سگ‌ها می‌توانند بخندند؛ اما فقط انسان است که بر طیف کامل کنش‌های احساسی توانمند است. افسردگی، بدخواهی، لذت، خلسه و خیلی از این حالات به‌‌نحوی منحصر به‌ انسان هستند. ما مخلوقاتی احساسی هستیم. چه بدانیم چه ندانیم، اکثر ما مطابق لذت‌ها، غم‌ها، عشق و تنفر خود تعریف می‌شویم.

زندگی‌ ما با تکیه بر لحظات خوب یا بد می‌تواند شتابی مضاعف بگیرد. برای اینکه انسان باشیم باید با احساس آمیخته شویم، فقط به این علت که احساس ما هرچه باشد، عصاره‌ای از زندگی ماست! متأسفانه این احساسات ظاهراً اربابان ما هستند و رگبارهای شیمیایی در ما یقیناً از فرمان‌های اوست که پیروی می‌کنند و دیری نمی‌گذرد که تحریک می‌شویم و فقط کلمه‌ای اشتباه، ما را در چرخه بی‌انتهای ناخشنودی محصور می‌گرداند.

احساسات قادرند ما را در دریای وسیع تجربیات انسانی سرگردان رها کنند، همچنین قادرند ما را به اوج ببرند. متأسفانه تنها بخش بسیار کوچکی از انسان‌ها از احساساتشان به‌ صورت سکویی برای پرتاب استفاده می‌کنند. برای هر شخصی، احساسات در بهترین حالت، خوشایندی کمی به ‌ارمغان می‌آورد و در بدترین حالت، او را پژمرده و افسرده رها می‌کند. پرسش این است، آیا از احساساتمان برای گیر انداختن خودمان استفاده می‌کنیم یا آزادسازی‌ وجودمان؟

موضوع کتاب شیدایی، تبدیل کردن احساسات به نیرویی خلاق و غنی است. سادگورو وقتی به سؤالات متعددی که از او می‌شود پاسخ می‌دهد، به گستره احساسات انسان نگاه می‌کند. ناامیدی، لذت، شعف، حرص، مهربانی و عشق جایگاه خود را در اینجا می‌یابد.

وقتی او به‌دقت نقاط ضعف و قوتی را که احساس نشان می‌دهد تشریح می‌کند، به این موضوع اشاره دارد که چطور غم یا خشم می‌تواند به نیرویی خلاق تبدیل شود، فقط اگر انتخاب کنیم چگونه با مهربانی پاسخ دهیم. کتاب شیدایی خیلی از باورهای سنتی درباره افکار را تغییر می‌دهد، برای مثال وقتی سادگورو به ما می‌گوید: آرامش ذهنی، الفبای زندگی است.

او ویژگی شیمیایی آرامش را توضیح می‌دهد و اینکه چرا اکثر مردم باور دارند آرامش ذهنی هدف نهایی است؟ همان‌طور که کتاب پیش می‌رود، وارد قلمرو ویژگی‌های اسرارآمیزی می‌شود، وقتی سادگورو درباره احساسات مورد قبولی که به ‌عنوان هدفی نهایی مطرح است صحبت می‌کند، جایی که نقطه رسیدن به آزادی است، درحقیقت داستان‌هایی از چند هوادار را بیان می‌نماید، کسانی که اوج احساساتشان، مرزهای منطق و ادراک را رد نموده است.

شاید اساس و شالوده کتاب شیدایی به بهترین نحو در این کلام سادگورو نهفته است: «در درون شما، آرامش و هیاهویی در جریان است. لذت، مصیبت، شوریدگی و شعفی برقرار است پس شما قادر به داشتنش هستید؛ اما درست در همین لحظه، کل این تجربه و کنش شیمیایی را ضمیر ناخودآگاه هدایت می‌کند. شما می‌توانید آگاهانه آن‌ را هدایت کنید که این تلاش، در کل فرایند معنوی نام دارد.»

بخشی از متن کتاب شیدایی

در کتاب شیدایی می‌خوانیم: «وقتی همواره با مصیبتی بالقوه در این جهان زندگی می‌کنید، شادمان بودن بسیار دشوار است.» پرسشگر: نشستن در آشرام و گوش دادن به ندای درونی بسیار زیباست، اما وقتی مجبوریم به هیاهوی شهر برگردیم، مسئله فرق می‌کند. نمی‌توانیم خودمان را از این وضعیت جدا سازیم. بنابراین، چه کار می‌کنیم؟ سادگورو: ما درباره جدایی صحبت نمی‌کنیم و ضروری هم نیست که به آشرام بروید.

قطعاً به ‌دنبال فضایی آرام و رنج می‌گردیم، اما این کمکی به حل مسئله نمی‌کند. آیا دیده‌اید هرچه که فرد انجام می‌دهد از روی دنبال کردن خوشبختی است؟ اساساً چرا این کارها را انجام می‌دهید؟ برای مثال، چرا خانواده تشکیل می‌دهید؟ تقریباً بر این باورید که خانواده برایتان خوشبختی می‌آورد. احتمالاً بعضی‌ها به‌ زور خانواده ازدواج می‌کنند، اما چرا تسلیم این فشار شدید؟ زیرا فکر می‌کنید خوشحال کردن خانواده باعث خوشبختی شماست.

مردم را به‌دست می‌آورید، تحصیلات را به‌دست می‌آورید، حرفه‌تان را به‌دست می‌آورید، خیلی چیزها را در این مسیر به‌دست می‌آورید زیرا معتقدید همه اینها شما را خوشحال می‌سازند. خودتان را تعلیم می‌دهید، مشاغل را دنبال می‌کنید، کسب‌وکار راه می‌اندازید، خانواده را بزرگ‌تر می‌کنید، برای امرار معاش تلاش می‌کنید. چرا؟  معتقدید اگر همه اینها رخ دهد، خوشحال خواهید بود. معتقدید: (ص49 کتاب شیدایی)

«اگر شغلی بگیرم، خوشحال خواهم بود. اگر به این ارتقا دست یابم خوشحال خواهم بود، اگر ازدواج کنم خوشحال خواهم بود، اگر بچه‌دار شوم خوشحال خواهم بود.» معتقدید: «اگر اینها اتفاق بیفتند، خوشحال خواهم بود.» پس این کارها را در پی خوشبختی انجام می‌دهید. چه مستقیم سراغ آن روید، چه غیرمستقیم، هنوز به ‌دنبال خوشبختی هستید.

چه آن را از طریق بهشت، همسرتان، یا هرچیز دیگری دنبال کنید، هنوز در صدد رسیدن به خوشبختی هستید. اگر خوشبختی مقصد شماست، بیایید به پایه‌های آن نگاهی بیندازیم. هرگاه خوشحال بودید، خوشبختی از بیرون بر شما نازل نشده، بلکه بیانی از درونتان بوده. شاید محرک بیرونی مسببش بود؟ اما از درون شاد بودید. هرگز از جای دیگری خوشحال نبودید. (ص50 کتاب شیدایی)

بلکه اتفاقی افتاد که این خوشبختی از درون، شما را به آتش کشید، تجربه خوشبختی همیشه درونتان بوده. خوشبختی، درون شماست، اما کلید آن، بیرون است. راه‌های زیادی وجود دارد که این موضوع را درک کنیم. مثلاً اگرچه ممکن است همین الان که اینجا نشسته‌اید با خیلی از معیارها در زندگی خود شناخته شوید، اما در لحظه، شما فقط مقداری معین از انرژی را در زندگی به‌کار بسته‌اید.

ممکن است پزشک، پلیس، یا خانم خانه‌دار باشید یا خیلی موقعیت‌های اجتماعی دیگری داشته باشید، اما در این لحظه، از نظر هستی‌‌گرایی، فقط مقداری معین از انرژی را در زندگی استفاده می‌کنید. فقط تکه‌ای کوچک از زندگی هستید. (ص51 کتاب شیدایی)

این انرژی ممکن است گوش کردن یا صحبت کردن یا انجام دادن کاری دیگر باشد، اما فراتر از هویت شما، اگر به‌‌سادگی به تجربه خود بنگرید، فقط مقداری معین از انرژی هستید که به روشی معین هم عمل می‌کند…

نقد کتاب شیدایی عصاره‌ی زندگی pdf

کتاب شیدایی اثری بسیار مفید و راهگشا است. اگرچه در جوامع مدرن بسیار تلاش شده هوش اجتماعی بالا رود؛ اما احساس، هنوز قوی‌ترین تجربه برای اکثر مردم است. دامنه قدرت جسمانی، قدرت تفکر و انرژی‌ انسان‌ها خیلی وسیع نیست. احساسات از قبیل عصبانیت و نفرت تا عشق و مهربانی و غیره، هنوز از نظر تجربی عمیق‌ترین هستند.

تفکر و احساس واقعاً‌ فرقی با یکدیگر ندارند. تفکر، خشک و منطقی است و احساسات هم ریشه در همین منطق دارند، اما وانمود می‌کنند «غیرمنطقی» هستند تا به زندگی روح و طعم دهند؛ احساس فقط بخش شورانگیز تفکر است. در صورت عدم وجود آنها، زندگی شما سرد و بی‌روح خواهد شد و ارزش زیستن ندارد.

احساس، فریب طبیعت است تا شما را به زیستن ترغیب ‌کند. پس از آن است که به سؤال «بودن یا نبودن؟» می‌رسید. این سؤال جایی مطرح می‌شود که بیش‌ازحد خود را درگیر منطق کرده‌ باشید. ما خودمان را درگیر تجربه زندگی نکرده‌ایم. احساس، پا را فراتر از محدوده منطق می‌گذارد و روشی در پیش می‌گیرد تا به شما اجازه زیستن و بهانه‌ای برای ادامه دادن دهد.

بنابراین، تفکر سرد و بی‌روح است؛ اما احساس، روح و عصاره‌ای در خود دارد. بااین‌حال در اصل با هم فرقی ندارند. نویسنده کتاب شیدایی می‌گوید: نمی‌دانم چرا این‌قدر درباره در کنار هم قرار دادن ذهن و قلب، فلسفه می‌بافیم. آنها درهرحال باهم هستند و جدا نیستند. مثلاً فرد خاصی را که گمان می‌کنید فوق‌العاده است، در کنار شخص دیگری که غیرقابل‌ تحمل است در نظر بگیرید. این شما هستید که احساسات ناخوشایندی نسبت به‌ آن شخص دارید.

نمی‌توانید درباره شخص اخیر بگویید: «او وحشتناک است» و بااین‌حال احساسات خوبی نسبت به او داشته باشید. همچنین نمی‌توانید درباره شخص نخست فکر کنید: «فوق‌العاده است» ولی نسبت به او احساسات ناخوشایندی داشته باشید. مردم از تعارض میان ذهن و قلبشان صحبت می‌کنند، اما درواقع تعارضی وجود ندارد. مسئله این است که احساسات، در هیچ چارچوبی نمی‌گنجد و ضرب‌آهنگ مخصوص به خودش را دارد.

جاگی واسودو در کتاب شیدایی یاد می‌دهد که چطور احساسات منفی خود را به نیرویی خلاق تبدیل کنید و به‌هر چیزی با مهربانی پاسخ دهید.