آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود

دانلود کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود pdf

کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود راهنمایی واضح، در دسترس و آموزنده برای علاقه‌مندان به اقتصاد چپ‌‌گرا محسوب می‌شود.

موضوع کتاب، مالی‌سازی، یکی از مسائل مهم دوره‌ و زمانهٔ ماست و شناخت بهتر این فرآیند می‌تواند کمک کند تا با توجه به پیامدهای آن سیاست گذاری بهتری کنیم.

نویسنده‌ی این اثر، گریس بلاکلی پژوهشگر و تحلیل‌گر اقتصادی است. او در موسسه‌ی تحقیقات سیاست عمومی کار می‌کند و در مورد مسائل اقتصادی برای رسانه‌های مختلف می‌نویسد.

خلاصه کتاب

در کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود خواهید دید که مالکان سرمایه چطور برای به دست آوردن سود بیشتر کالاهای فاقد ارزش خود را به جهان تحمیل می‌کنند و با وام دادن سرمایه‌های خود و مالک شدن درآمدهای آینده‌ی وام گیرندگان، رشد اقتصادی را متوقف می‌سازند. این جریان سال‌هاست سبب رشد بدهی بخش خصوصی کشور و مصرف زودهنگام منابع شده که به ضرر نسل‌های آینده است.

در واقع منطق سرمایه‌داری بر به تملک درآوردن منابع و تخریب محیط زیست استوار است، روندی که شکل حادّ آن از سال‌های 1980 از بریتانیا آغاز شده و تاریخ اقتصاد ما را وارد مرحله‌ای بحرانی کرده است. البته روند مالی‌سازی کشورها در برهه‌های مختلف زمانی دیده می‌شود، اما امروزه پس از گذر از بحران‌های اقتصادی مختلف و نفوذ افراد قدرتمند، این روند شکل کاملی به خود گرفته و تبدیل به الگوی اقتصادی دوران ما شده است.

گریس بلاکلی نویسنده کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود عقیده دارد این نظام مالی‌شده پس از جنگ جهانی دوم به مرور شکل گرفته است. فرایند مالی‌سازی در حقیقت به افزایش حداکثری انگیزه‌های مالی، بازارها، نهادهای مالی و فعالان آن، و افزایش قدرت تأثیرگذاری هریک از این عوامل بر عملکرد اقتصاد داخلی و جهانی گفته می‌شود.

این روند استانداردهای زندگی در یک جهان ثروتمند را برای ما طراحی کرده، اما در عمل به شکنندگی اقتصاد و رو به فزونی رفتن بدهی‌های بخش خصوصی و بسیاری پیامدهای منفی دیگر منتهی شده است. امروزه ما نظاره‌گر اتفاقی هستیم که عملاً محیط زندگی و حتی آینده‌مان را از ما ربوده است. بنابراین لازم است نسبت به آن آگاهی پیدا کنیم و با آسیب شناسی این وضعیت به سهم خود نسبت به آن واکنش نشان دهیم.

بخشی از متن کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود

در کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود می‌خوانیم: امکان بازگشت به سیاست‌های پیش از بحران وجود ندارد، چرا که ممکن نیست به زمان پیش از ترکیدن حباب مسکن بازگردیم. هرگز امکان نخواهد داشت که بار دیگر آن میزان بدهی جدید (و بنابراین پول جدید) ایجاد شود. و اقتصاد سیاسی رشد مالی‌سالار بدون بدهی فزاینده و قیمت فزاینده‌ی دارایی‌ها به‌تدریج فروخواهد پاشید.

مردم که شاهد کاهش استانداردهای زندگی خود هستند این اندیشه را که منافع آن‌ها در وضعیت موجود بهتر تأمین می‌شود زیر سؤال می‌برند و جوانان با مشاهده‌ی فروپاشی زیست‌محیطی علیه نظام اقتصادی‌ای که آینده‌ی آنان را قربانی سود کنونی خود می‌کند می‌شورند. ما باید با ایجاد ائتلافی انتخاباتی، مسیری برای خروج از این باتلاق اقتصادی ـ سیاسی ترسیم کنیم که کارگران را علیه طبقه‌ی نخبگان متحد سازد:

کسانی که از قِبل کار زندگی می‌کنند در برابر کسانی که از قِبل ثروت زندگی می‌کنند. هر تلاشی برای ایجاد تعادل مجدد قدرت و ثروت و گرفتن آن از دستان کم‌شماران و سپردنش به دستان بی‌شماران، اگر که صرفاً بر بازتوزیع بنا شود، ناپایدار خواهد بود. خطوط اساسی جنگ اقتصادی بر مالکیت ترسیم می‌شوند. وقتی تاچر به قدرت رسید، خصوصی‌سازی ثروت جمعی بریتانیا را آغاز کرد. (ص197 کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود)

وی به‌ منظور تأمین درآمد کوتاه‌مدت برای افراد با درآمد متوسط، که حمایت انتخاباتی لازم را برای تثبیت ائتلاف او مهیا می‌ساختند، به این اموال آتش زد. همچنین محدودیت‌های تحرک سرمایه را زدود تا هر تلاشی برای تغییر این مدل مساوی با فرار سرمایه باشد. تاچر مالیات‌ها را برای ثروتمندان کم کرد و بر کاهش بار مالیاتی به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی نظارت داشت…

اما این تغییرات اقتصادی به واسطه‌ی سیاست‌های بسیار گسترده‌تری انجام می‌گرفت که تعادل قدرت سیاسی و اقتصادی را دگرگون ساخت. مجادلات عظیم درباره‌ی مالیات و مخارجْ بعدتر و در زمانی پدید آمدند که حزب کارگر جدید تلاش می‌کرد تا نظام بی‌ثبات و نابرابر را اندکی منصفانه‌تر جا بزند. ما باید با توسعه‌ی مالکیت دولتی، اجتماعی و کارگری، بر تغییر توازن قدرت از سرمایه به کار تمرکز کنیم.

این امر صرفاً بیانیه‌ای اخلاقی یا سیاسی نیست، بلکه بیانیه‌ای است درباره‌ی آن‌چه باید انجام پذیرد. بدون داشتن برنامه‌ای برای اجتماعی‌سازی ثروت، تناقضات اقتصادی مدل کنونی (از نابرابری تا تغییرات اقلیمی) سر به فلک خواهند کشید. پیکتی نشان داد که گرایش سرمایه‌داری به سمت رشد سریع‌تر بازده سرمایه نسبت به بازده نیروی کار است. (ص198 کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود)

سرمایه‌داری مالی‌سازی‌شده این روند را برای مدتی با متورم کردن حباب سوداگرانه‌ی عظیم بدهی‌محوری شتاب بخشید که منابع زمین را به تاراج برد و صرفاً مقادیر زیادی ناکارآمدی و هدررفت منابع به بار آورد. مادامی‌که ثروت در مالکیت خصوصی اشخاص و دارای توزیعی نابرابر باشد، این الگوها همچنان اقتصاد ما را بیمار خواهند کرد.

آن‌چه پدیدار خواهد شد جهانی مالی‌سازی‌ شده و مملو از حباب‌ها، نابرابری‌های فزاینده و سطح بدهی دائماً در حال ‌افزایش است که با تخریب زیست‌محیطی برای دست‌یابی به سود همراه خواهد بود. چنین مدلی چندان دوام نخواهد داشت. برخی این مسائل را مثال‌های «شکست بازار» می‌بینند که به واسطه‌ی مداخله‌ی دولت در عرصه‌های فرعی اقتصاد قابل‌حل‌اند. (ص199 کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود)

تغییر ساختار مالکیت جواب‌گوی این اشخاص نیست، بلکه باید مقررات و مالیات بر شرکت‌ها اِعمال کرد تا کالاهای اجتماعی و زیست‌محیطی را ارتقا دهند. چنین چشم‌اندازی بر این اندیشه بنا شده است که تخریب زیست‌محیطی، ظهور انحصارها و نابرابری فزاینده…

نقد کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود pdf

سرمایه‌داری سامان خودش را به‌گونه‌ایی طبیعی و ناگزیر جلوه داده است، اما به‌قول توماس سانکارا، چه‌گوارای آفریقا، «نمی‌توان تغییرات بنیادی را بدون ذره‌ای از جنون به سرانجام رساند. در این مورد، جنون از ناسازگاری می‌آید، از جرئت پشت‌کردن به سنت‌های پیشین و جرئت ساخت آینده.» آیا هنگام آن فرا نرسیده است که در سامان مالکیت خصوصی و بدیهی‌انگاشت آن بنیادشکنانه و «جنون‌وار» بازنگریم؟

کتاب آنچه مالی سازی از اقتصاد جهان ربود بهترین کتابی است که به ما می‌گوید چگونه وارد این شرایط آشفته شده‌ایم.