نامه ای به دخترم

دانلود کتاب نامه ای به دخترم pdf

کتاب نامه ای به دخترم، حاوی تجربه هایی است که مایا آنجلو علاقه دارد با تمامی دختران جهان به اشتراک بگذارد.

مایا آنجلو زنی سیاهپوست است که با وجود موانعی که تبعیض نژادی در مقابل او ایجاد می‌کند استاد دانشگاه می‌شود. او در کتاب نامه ای به دخترم، اتفاقات مختلفی که در طول زندگی پر فراز و نشیبش رخ داده را تعریف و سپس درسی که آن اتفاق برایش داشته است را بیان می‌کند.

خلاصه کتاب

این کتاب که به دختری تقدیم شده که مایا آنجلو هیچ وقت نداشته اما همیشه در کنار خود می‌بیند، نشان دهنده‌ی راه نویسنده برای داشتن یک زندگی خوب و معنی دار است. کتاب نامه ای به دخترم که با نثرِ جذاب و منحصر به فردِ آنجلو به نگارش درآمده، ژانرها و دسته بندی هایی مختلف را به زیباترین شکل در هم می آمیزد:

کتاب راهنما، شرح حال، شعر و در نهایت لذتی ناب. آنجلو در بخش هایی کوتاه و بسیار تأثیرگذار به زندگی پرفراز و نشیبی می‌پردازد که درس های زیادی درباره‌ی مهربانی و شکیبایی به او آموخت: اینکه او چگونه توسط مادربزرگش بزرگ شد و در سیزده سالگی پیش مادرش رفت و در طول دوران سخت نوجوانی، بزرگترین موهبت زندگی‌اش به او بخشیده شد.

مطالعه‌ کتاب نامه ای به دخترم را به همه علاقه‌مندان پیشنهاد می‌کنیم. خواندن این تجربه‌های تلخ و شیرین، دیدگاه‌های گوناگون و خاطرات شنیدنی، از زبانِ زنی رنگین پوست که تجربه‌ی زندگی در سخت‌ترین دوران تعصب نژادی در آمریکا را از سر گذرانده و با این حال در زمره‌ی موفق‌ترین زنان آمریکا محسوب می‌شود بسیار دلنشین است. خصوصاً از این رو که این دختر ممکن است هر یک از ما باشیم.

بخشی از متن

در کتاب نامه ای به دخترم می‌خوانیم: در طول چهار دهه‌ی گذشته، همبستگی و شور ملّی ما تضعیف شده است. آرزوهای ملّی‌مان کاهش یافته است. امید به آینده‌مان به حدّی در محاق فرو رفته که وقتی اعتراف می‌کنیم به فرداهایی روشن امیدواریم، خطر ریشخندها و خنده‌های تمسخرآمیز را به جان می‌خریم. چطور این قدر دیر و تنها به اینجا رسیدیم؟

چه وقت خواسته‌ی زمینه‌ی بلند اخلاقی‌مان را به آنهایی واگذار کردیم که چشم انداز ملی‌مان را با اتهامات مبتذل و سوداگری‌های شرم آور درهم می‌آمیزند؟ آیا ما همان مردمی نیستیم که در اروپا جنگیدیم تا تهدید آریایی را که می‌خواست کل نژاد انسانی را قتل عام کند، ریشه‌کن کنیم؟ آیا کار نکرده ایم، دعا نکرده ایم، نقشه نکشیده ایم که جهانی بهتر بسازیم؟

آیا همان شهروندانی نیستیم که تلاش کردیم، پیشروی کردیم و به زندان افتادیم تا نژادپرستی را که از نظر قانونی به رسمیت شناخته می‌شد، از کشورمان محو کنیم؟ آیا رؤیای کشوری را در سر نمی پروراندیم که در آن آزادی در وجدان ملی و بزرگی و وقار هدف بود؟ باید پافشاری کنیم که مردان و زنانی که می‌خواهند رهبری‌مان کنند، خواسته‌های راستین کسانی را که رهبری می‌کنند بشناسند.

ما انتخاب نمی‌کنیم که گلّه‌وار در ساختمانی که در آتش نفرت می‌سوزد، گرد آییم و نه در نظامی که پر است از نابردباری. سیاست مداران باید هدف هایشان را برای مواضعی عالی و بر اساس گرایشات متنوّع دموکراتیک، جمهوری خواهانه و مستقل ما طراحی کنند، در این صورت ما پیروی خواهیم کرد. باید به سیاست مداران گفت «اگر به غرق شدن در منجلاب وقاحت ادامه دهند ناچارند به تنهایی پیش بروند.» (ص72 کتاب نامه ای به دخترم)

اگر ابتذال را تحمّل کنیم، آینده‌مان تحت تأثیر آن قرار خواهد گرفت و زیر بار نادانی فرو خواهد افتاد. می‌شود چنین نشود. ما عقل داریم و قلب، تا شجاعانه با آینده‌مان رودررو شویم. مسئولیت زمانی را که در آنیم و مکانی را که در آن جای گرفته ایم بر عهده بگیریم. پس از نسل‌ها جدایی و دهه‌ها فراموشی، فکر به جنوب، سالیان متمادی درد و لذت را در یادمان زنده می‌کند.

با شروع قرن بیستم، بسیاری از آفریقایی – آمریکایی‌ها شهرهای جنوبی را ترک کردند، تعصب و تحریم خردکننده را پشت سر گذاشتند و به شهرهای شمالی آمریکا، به شیکاگو و نیویورک سیتی نقل مکان کردند. یا به غرب به لوس آنجلس و سن دیه‌گو رفتند. وعده های جذاب زندگی بهتر، برابری، شرایط منصفانه و آزادی کهن تمام عیار آمریکایی آنها را به خود جلب کرده بود.

اما آرزوهایی که یکباره برآورده شده بود، یکباره هم بر باد رفت و به پاره های ناامیدی درهم شکست. آن موقع احساس رضایت‌شان از این بود که فرصت داشتند جان کندن بیهوده در مزارع اجاره‌ای را با کاری که تحت توافقات اتحادیه حمایت می‌شد، مبادله کنند. متأسفانه سی سال بعد همین که صنعت کامپیوتری شد و کار به کشورهای خارجی فرستاده شد، آن کارها هم کاهش یافت. (ص73 کتاب نامه ای به دخترم)

حال و هوای شمال، که مهاجران جنوبی آن را آزاد و دور از تبعیض نژادی پنداشته بودند، به آشکال دیگری متفاوت با حال و هوای جنوبی، تبعیض آمیز و شاید تحقیرآمیزتر بود. درصد کمی از سیاهان، دارای مهارت های عالی و تحصیلات عالیه، نردبان موفقیت را یافتند و بر آن آویختند و سیستم بسیاری از کارگران سیاه پوست بی‌مهارت و کم‌سواد را مثل دانه‌های هضم نشدنی هندوانه به بیرون پرتاب کرد.

آنها زندگی خود را ناچیز و خودشان را بی‌اهمیت دانستند. بسیاری از اعضای آن گروه اولیه‌ی زائران قرن بیستم، حتماً دلتنگ صداقتِ چشم اندازهای جنوبی شده‌اند؛ گرچه آنجا آماج تاجران نفرت بودند؛ تاجرانی که طالب مرگ سیاهان بودند، اما با این حال، دست کم امتیاز زنده بودن را داشتند. سفیدهای شمالی که در ظاهر با لبخندی پذیرای آزادی سیاهان بودند، در باطن رفتارشان، تمام و کمال در طرد و انکار مهاجران بود…

نکوداشت‌های کتاب

• کتاب نامه ای به دخترم، همانند سایر آثار شایان توجه آنجلو، سرگرم کننده و آموزنده است.
• مایا آنجلو از قلب میلیون‌ها زنی می‌نویسد که آنها را خانواده‌ی خود می‌داند. 
• کتابی کوچک و سرشار از خرد.

نقد کتاب نامه ای به دخترم pdf

کتاب نامه ای به دخترم سومین کتاب از مجموعه مقالات نویسنده و شاعر آمریکایی – آفریقایی تبار، مایا آنجلو است. تا زمان انتشار این اثر، آنجلو، دو کتاب دیگر از همین مجموعهٔ مقالات، چند جلد شعر و ۶ کتاب از مجموعهٔ خودزندگینامه‌اش را نوشته بود.

آنجلو به عنوان سخنگوی سیاهپوستان و زنان به رسمیت شناخته شد و به شدت مورد تکریم قرار گرفت. در عین حال و به خاطر مجموعهٔ زندگی‌نامه‌اش، همانند صدای زندهٔ شرح حال و رویدادهای زمان خودش مطرح گردید. آنجلو هیچ دختری نداشت اما الهامات و ایده‌های منتسب به این موضوع طی ۲۰ سال و از طریق یادداشت‌ها و یک سری از مقالات در ذهنش شکوفا گردید.

برخی از آنها برای دوست وی، اپرا وینفری نوشته شده است. آنجلو، کتاب نامه ای به دخترم را برای هزاران زنی نوشت که او را به عنوان نماد یک مادر پذیرفتند. او فضیلت و معرفتی را که در طول این سال‌ها به دست آورده بود، با آنها در میان نهاد. لازم به ذکر است که قلم نویسنده بسیار تاثیرگذار و جالب است:

به این نتیجه رسیده‌ام که بیشتر مردم بزرگ نمی‌شوند. ما جای پارک خودمان را پیدا می‌کنیم و به کارت های اعتباری‌مان افتخار می‌کنیم. ازدواج می‌کنیم و جرات می‌کنیم بچه‌دار شویم و به آن بزرگ شدن می‌گوییم. اما فکر کنم بیشترین کاری که می‌کنیم پیر شدن است…

ما تراکم سال‌ها را در بدن هایمان و روی صورت هایمان این طرف و آن طرف می‌بریم؛ اما معمولا خود حقیقی ما، کودک درون‌مان، هنوز بی‌گناه است و مثل گیاه مگنولیا خجالتی است…

کتاب نامه ای به دخترم، اولین بار در سال 2008 به انتشار رسیده و در ایران توسط مهرناز شیرازی‌عدل ترجمه شده است.