شادمانی درونی

دانلود کتاب شادمانی درونی PDF

کتاب شادمانی درونی برخلاف بسیاری از کتاب‌های خودپروری، بر پایه اطلاعات پیشفرض واهی و بدون تحقیقات علمی نوشته نشده است.

نویسنده کتاب، ماترین سلیگمن یک دانشمند واقعی‌ست. او استاد روانشناسی و مدیر مرکز روانشناسی مثبت در دانشگاه پنسیلوانیا است. کتاب‌های سلیگمن به 25 زبان ترجمه شده است.

کتاب شادمانی درونی اثری بسیار عالمانه، دقیق و راهگشاست. با مطالعه این اثر، نام مارتین سلیگمن را از یاد نخواهید برد و  بعد از این، هر کتابی از او دیدید خواهید خواند!

خلاصه کتاب شادمانی درونی

نویسنده کتاب شادمانی درونی بر این باور است که تکامل، خصوصیات خوب و بد را با هم پرورده است و تعداد نقش‌های انطباقی انتخاب شده در جهان برای اخلاق، همکاری، فداکاری و خوبی به اندازه نقش‌های اختیار شده برای قتل، دزدی، خودخواهی و تروریسم است.

این مفروضه دو بُعدی، سنگ بنای نیمه دوم کتاب حاضر است. شادی اصیل، از شناسایی و پرورش بنیادی‌ترین قابلیت‌ها و استفاده از آنها در، عشق، فرزندپرروی و کار روزمره حاصل می‌شود. روان‌شناسی مثبت‌گرا، سه ستون دارد.

• نخست مطالعه هیجان مثبت
• دوم مطالعه خصوصیات مثبت و مهم‌تر از همه قابلیت‌ها و فضیلت‌ها و همچنین «توانایی‌هایی» مانند هوش و عادت به ورزش
• سوم مطالعه نهادهای مثبت از قبیل دموکراسی، خانواده‌های نیرومند و جستجوی آزادی است که از فضیلت‌ها حمایت می‌کند و آنها هم به نوبه خود حامی هیجانات مثبت هستند.

به عنوان مثال، هیجانات مثبت اطمینان، امید و اعتماد نه زمانی که زندگی باسهولت پیش می‌رود، بلکه در مواقع دشواری بیشترین کمک را به ما می‌کنند. در موقع دشواری درک و دسترسی به نهادهای مثبت، نهادهایی مانند دموکراسی، خانواده نیرومند و مطبوعات آزاد، از اهمیت اساسی برخوردار است.

در مواقع دشوار، درک و ایجاد قابلیت‌ها و فضیلت‌ها ـ از جمله شجاعت، دوراندیشی، انسجام، برابری، وفاداری ـ از مواقع آسایش ضرروی‌تر است. نویسنده کتاب شادمانی درونی گفته است: از زمان یازده سپتامبر ۲۰۰۱، من در مورد مناسبت روان‌شناسی مثبت‌گرا، بسیار تأمل کرده‌‌ام!

آیا در زمان دشواری، درک و تسکین رنج، درک و ایجاد شادی را ناممکن می‌سازد؟ من چنین فکر نمی‌کنم. کسانی که ناتوان، افسرده یا خودکشی‌گرا هستند به چیزهایی بیش از تسکین رنج خود فکر می‌کنند. این اشخاص ـ گاهی اوقات شدیداً ـ به فضیلت، هدف، انسجام و معنی می‌اندیشند.

تجاربی که هیجان مثبت را ایجاد می‌کنند باعث می‌شوند که هیجان منفی به سرعت محو شود.  قابلیت‌ها و فضیلت‌ها به عنوان حفاظی در مقابل بدبیاری‌ها و اختلالات روان شناختی عمل کرده‌اند و می‌توانند کلید رسیدن به بهبودی باشند.

بهترین درمانگران صرفاً به التیام آسیب اکتفا نمی‌کنند، آنها افراد را برای شناسایی و ایجاد قابلیت‌ها و فضیلت‌هایشان یاری می‌دهند. بنابراین روان‌شناسی مثبت گرا، این امیدواری روشن را بسیار جدی می‌گیرد که اگر شما خود را در زندگی با خوشی‌های ناچیز و بی‌دوام، رضایتمندی اندک، فقدان معنی و هدف گرفتار بیابید، راهی برای رهایی وجود دارد.

این راه شما را به سمت تفرجگاه لذت و رضایتمندی و از آنجا به سمت سرزمین قابلیت و فضیلت و در نهایت به قله‌های خشنودی و رضایت، یعنی یک زندگی سرشار از معنی و هدف، رهنمون می‌سازد.

روانشناسی مثبت‌گرا

دیدگاه‌های پست‌مدرن در روانشناسی نوین به‌طور روزافزونی در حال گسترش و كاربردی شدن است. در این میان، فعالیت‌های افرادی چون سلیگمن نویسنده کتاب شادمانی درونی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته‌اند.

سلیگمن، در حركتی شایان توجه، رویكرد جنجالی دیگری را مطرح نموده به نام روانشناسی مثبت‌گرا كه در چند سال اخیر رفته رفته توانسته در جامعه روانشناسی و بویژه دانشگاه پنسیلوانیا، پژوهش‌ها، ارزیابی‌ها و كاربردهای فراوانی را به خود اختصاص دهد.

بخشی از متن کتاب

در کتاب شادمانی درونی می‌خوانیم: افراد شاد رویدادهای مثبت را بیش از واقعیت به یاد می‌آورند و بیشتر رویدادهای بد را فراموش می‌کنند. برعکس، افراد افسرده در هردو مورد قضاوت صحیحی دارند. افراد شاد در باورهایشان در مورد موفقیت و شکست نامتعادل هستند:

اگر موفقیتی هست، خود آن را به دست آورده‌اند و قرار است ادامه پیدا کند و آنها در هر زمینه‌ای عملکرد خوبی دارند و اگر شکستی هست، همه‌اش تقصیر شماست و این دوامی نخواهد داشت و فقط یک اتفاق کوچک است. برعکس، افراد افسرده در ارزیابی موفقیت و شکست منصف هستند. این باعث می‌شود که افراد شاد واقعاً بی‌فکر به نظر برسند.

اما واقعیت تمامی این احساسات «واقع‌گرایی مربوط به افسردگی»، اکنون به شدت زیر سئوال رفته و تلاش‌های متعددی هم برای تکرار آنها با شکست مواجه شده است. علاوه بر این، لیزا آسپینوال، شواهد قانع کننده‌ای در این رابطه فراهم آورده است که افراد شاد در تصمیم گیری‌های مهم زندگی واقعی از افراد ناشاد بهتر عمل می‌کنند.

او اطلاعات ترسناک و متناسبی در رابطه با ریسک‌های مرتبط با سلامتی به آزمودنی‌هایش داد: مقالاتی در مورد رابطه بین کافئین و سرطان سینه به کسانی که قهوه مصرف می‌کردند، یا مطالبی در مورد رابطه بین برنزه کردن پوست و ملانوم به کسانی که عاشق حمام آفتاب هستند. آزمودنی‌های آسپینوال، به افراد شاد و ناشاد تقسیم می‌شوند.

سپس یک هفته بعد، از آنها خواسته شد تا آنچه را که در مورد ریسک‌های مرتبط با سلامت به یاد دارند بیان کنند. آشکار شد که افراد شاد در مقایسه با افراد ناشاد اطلاعات منفی بیشتری را به یاد داشته و آن را متقاعدکننده‌تر ارزیابی نمودند. شاید راه حل اختلاف نظر بر سر اینکه کدام دسته از افراد زیرک‌تر هستند، به صورت زیر باشد:

صفحه 35 کتاب شادمانی درونی

در جریان عادی رویدادها، افراد شاد بر تجارب آزموده و صحیح مثبت گذشته اتکا می‌کنند در حالی که افراد ناشادتر شکاک‌تر هستند. حتی اگر یک لامپ در ده دقیقه پایانی آزمایش خارج از کنترل آنها بود، افراد شاد با تکیه بر تجربه گذشته تصور می‌کنند که اوضاع نهایتاً در کنترل آنها بوده و در مقاطعی مقداری کنترل در اختیار خواهند داشت.

و به همین دلیل همانطور که گفتیم حتی زمانی که لامپ واقعاً خارج ازکنترل آنها بود، پاسخ آنها در ۳۵ درصد از موارد بر وجود کنترل دلالت داشت. زمانی که رویدادها تهدیدکننده هستند (مصرف سه فنجان قهوه در روز ریسک سرطان سینه را افزایش می‌دهد) افراد شاد به آسانی تاکتیک‌ها را عوض کرده و یک چارچوب ذهنی شکاکانه به خود می‌گیرند.

یک احتمال هیجان‌انگیز با دلالت‌های فراوان وجود دارد که تمامی این یافته‌ها را تلفیق و یکپارچه می‌سازد: «یک خلق مثبت ما را به یک شیوه فکری کاملاً متفاوتی از شیوه فکری همراه با یک خلق منفی وادار می‌سازد.» نویسنده کتاب شادمانی درونی در طی سی‌سال حضور در جلسات دانشکده روان‌شناسی دریافته که خُلق غالب در سمت پایین‌تر از صفر قرار دارد.

ظاهراً این باعث می‌شود که ما منتقد نظم بالا باشیم. وقتی که ما برای بحث در این مورد دور هم جمع می‌شویم که کدام یک از افراد برجسته داوطلب را به عنوان استاد به خدمت بگیریم، اغلب نقاط ضعف هر کدام از آنها را برجسته ساخته و در نهایت تصمیم می‌گیریم هیچ‌کدام را انتخاب نکنیم.

ما در طی این سی سال بسیاری از افراد جوان را با آراء خود رد کرده‌ایم که بعدها تبدیل به روان‌شناسان ممتاز، پیشگام و مشهور در عالم روان‌شناسی شده‌اند. بنابراین یک خلق سرد و منفی، یک تفکر ستیزه جویانه را فعال می‌کند: دستور کار تمرکز بر روی نقاط ضعف و سپس حذف کردن است.

برعکس یک خلق مثبت، افراد را به یک شیوه فکری خلاق، پذیرا، سازنده، سخاوتمند، غیرتدافعی و جانبی سوق می‌دهد. هدف این شیوه تفکر شناسایی نه معایب بلکه محاسن و مزایای مرتبط با یک انتخاب است. احتمالاً این فرایند حتی در بخش متفاوتی از مغز هم اتفاق می‌افتد و عصب ـ شیمی آن هم متفاوت از تفکر در حالت خُلق منفی است.

صفحه 36 کتاب شادمانی درونی

موضع خود را انتخاب کرده و خلقتان را متناسب با کاری که در دست انجام دارید، طراحی کنید. چند مورد ازکارهایی که معمولاً مستلزم تفکر انتقادی هستند، از این قرارند: برگزاری آزمون، انجام کارهای مرتبط با اخذ مالیات بردرآمد، تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی باید اخراج شود، برخورد با موارد مکرر ترد در مسائل رمانتیک و …

این کارها را در یک روز گرفته بارانی، در یک صندلی با پشتی صاف در اتاق‌های ساکت با رنگ آمیزی سازمانی انجام دهید. در چنین مواردی، مقرراتی، غمگین یا بدعنق بودن مانع کار شما نمی‌شود و حتی ممکن است باعث دقیق‌تر بودن تصمیمات شما شود.

برعکس، تعدادی دیگر از تکالیف زندگی مستلزم تفکر خلاق، سخاوتمند و پذیرا هستند: برنامه‌ریزی برای فعالیت فروش، یافتن راههایی جهت افزایش میزان عشق در زندگی، فکر کردن به یک زمینه کاری جدید، تصمیم‌گیری در مورد ازدواج با یک شخص، فکر کردن به سرگرمی‌ها و ورزش‌های غیررقابتی و نوشتن خلاقانه.

در ادامه کتاب شادمانی درونی می‌خوانیم: این کارها را در محیطی انجام دهید که خُلق شما را شاداب می‌کند. در صورت امکان، اطراف خود را پر از آدم‌هایی کنید که اطمینان دارید نه خودخواه بلکه خیرخواه هستند. هیجانات مثبت پر انرژی از قبیل شادی، افراد را برای بازی بر سر شوق می‌آورند و بازی عمیقاً در ایجاد منابع جسمی تأثیر دارد.

بازی در میان سنجاب‌های جوان شامل دویدن با حداکثر سرعت و مستقیماً به هوا پریدن، تغییر جهت دادن در هوا و سپس فرودآمدن و مثل برق در مسیری دیگر دویدن است. میمون‌های جوان در حین بازی با سرعت هرچه تمام‌تر با سر خود را به قلمه‌های نرم و انعطاف‌پذیری می‌کوبند که آنها را به سمت دیگر پرتاب می‌نمایند…

چرا باید این کتاب را بخوانیم؟

کتاب شادمانی درونی (روان شناسی مثبت گرا در خدمت خوشنودی پایدار) ایده روانشناسی مثبت را معرفی می‌کند که بیشتر بر نقاط قوت و نه نقاط ضعف متمرکز است و اظهار می‌دارد که خوشبختی نتیجه ژن‌های خوب یا شانس نیست.

نویسنده به خوانندگان می‌آموزد که می‌توان با شناسایی و استفاده از بسیاری از نقاط قوت و ویژگی های موجود در آنها (از جمله مهربانی، اصالت، شوخ طبعی، خوش بینی و سخاوت) به خوشبختی برسند. با فراخوانی مکرر این “نقاط قوت” آنها می‌توانند زندگی خود را به سمت یک سطح مثبت و جدید پیش ببرند.

نویسنده کتاب شادمانی درونی با استفاده از تمرینات عملی، تست های مختصر و یک برنامه وب پویا، به خوانندگان نشان می‌دهد که چگونه می‌توانند بالاترین امتیازات خود را شناسایی کرده و از آنها به شیوه هایی استفاده کنند که هنوز در نظر نگرفته اند.

نقد کتاب شادمانی درونی

مارتین سلیگمن، نویسنده کتاب شادمانی درونی، روانشناس آمریکایی، استاد دانشگاه و نویسنده کتاب های خودیاری است. نظریه او با نام درماندگی آموخته شده به طور گسترده‌ای میان دانشمندان و روانشناسان بالینی مطرح است.

کتاب شادمانی درونی در سه  بخش و سیزده فصل تدوین شده است. برخی از عناوین کتاب عبارتند از:

• احساس مثبت و منش مثبت،
• چگونه روان‌شناسی راه خود را گم کرد و من راه خود را یافتم؟
• چرا زحمت شاد‌بودن را به خود بدهیم؟
• آیا می‌توان به نحو پایداری خود را شاد‌تر کرد؟
• رضایت در مورد گذشته، خوش‌بینی در مورد آینده و شادی در زمان حال،
• تازه کردن قابلیت و فضیلت،
• قابلیت‌های اختصاصی،
• کار و رضایت شخصی،
• عشق، فرزند‌پروری و…

مطالعه کتاب شادمانی درونی را به روان‌شناسان، مشاوران، روان‌پزشکان و کسانی که دوست دارند یک کتاب علمی، کاربردی و ارزشمند را مطالعه کنند، پیشنهاد می‌کنیم.